Wyniki drugiego międzynarodowego badania Cukrzyca, Postawy, Życzenia i Potrzeby (the Second DAWN study/DAWN 2.0): przegląd najważniejszych wyników z polskiej perspektywy
dostęp otwarty
Streszczenie
Wstęp. Celem artykułu jest zwięzła prezentacja najważniejszych ogólnych wyników drugiego badania DAWN przeprowadzonego wśród chorych na cukrzycę, rodzin chorych na cukrzycę oraz profesjonalistów zajmujących się leczeniem cukrzycy w 17 krajach oraz wyników uzyskanych w Polsce w kontekście rezultatów otrzymanych w innych krajach.
Materiał i metody. W badaniu wzięło udział ponad 15 tysięcy uczestników z 17 krajów. Kontakt z chorymi oraz członkami rodzin odbywał się za pośrednictwem Internetu, telefonicznie lub osobiście. Uczestniczące w badaniu osoby z personelu medycznego wypełniały ankiety przesyłane drogą internetową. Przy zbieraniu danych wykorzystano zarówno kwestionariusze zaadaptowane z wcześniejszego badania DAWN, jak i opracowane specjalnie na użytek bieżący.
Wyniki. W badaniu wzięło udział 8596 dorosłych chorych na cukrzycę. Odsetek pacjentów z prawdopodobną depresją (wynik w skali WHO-5 £ 28) wyniósł średnio 14,8% (w Polsce 19,2%). Dystres związany z cukrzycą (wynik kwestionariusza PAID-5 ≥ 40) deklarowało 41,1% (w Polsce 56,7%) chorych, a negatywny wpływ choroby ocenili oni najmocniej w odniesieniu do swojego zdrowia fizycznego w 61,2% (w Polsce 72,1%). Badana grupa członków rodzin chorych liczyła 2057 osób, spośród których średnio 33,7% oceniało opiekę nad chorym jako obciążenie (w Polsce 47,1%). Znaczny odsetek osób zgłaszał obawy o chorego, z których najwięcej (62,1%; w Polsce 65,2%) dotyczyło epizodów hipoglikemii. Członkowie rodzin deklarowali chęć większego zaangażowania w opiekę nad chorym (38,7%; w Polsce 31,6%), a także większego zaangażowania w problemy emocjonalne pacjenta związane z chorobą (45,6%; w Polsce 41,4%). Grupa członków personelu medycznego liczyła 4785 osób opiekujących się chorymi na cukrzycę. Średnio 85,4% (w Polsce 86,6%) spośród nich uważało, że zwiększeniu skuteczności służyłaby większa współodpowiedzialność pacjenta za leczenie. W obszarach samoleczenia za najważniejszą uznano poprawę w zakresie zdrowego odżywiania (91,6%; w Polsce 94,8%) oraz zwiększenie aktywności fizycznej (93,4%; w Polsce 95,7%). Organizacja opieki zdrowotnej była oceniana jako dobra średnio przez 27,6%, w Polsce jednak jedynie przez 8% respondentów. Potrzebę większej liczby pielęgniarek diabetologicznych wyraziło 66,3% 2 (w Polsce 76,8%), lepszej komunikacji w zespole 57,6% (w Polsce 67,6%), lepszej dostępności do konsultacji psychologicznych i psychiatrycznych 59,7% (w Polsce 74,7%) badanych.
Wnioski. W odniesieniu do poszczególnych wskaźników obserwowano znaczne różnice pomiędzy poszczególnymi państwami, jednak żaden z krajów nie uzyskał wyników w całości lepszych od pozostałych. Badanie na poziomie międzykrajowym z użyciem wskaźników psychometrycznych może pomóc w identyfikacji czynników zarówno utrudniających, jak i wspomagających skuteczne leczenie cukrzycy.
Streszczenie
Wstęp. Celem artykułu jest zwięzła prezentacja najważniejszych ogólnych wyników drugiego badania DAWN przeprowadzonego wśród chorych na cukrzycę, rodzin chorych na cukrzycę oraz profesjonalistów zajmujących się leczeniem cukrzycy w 17 krajach oraz wyników uzyskanych w Polsce w kontekście rezultatów otrzymanych w innych krajach.
Materiał i metody. W badaniu wzięło udział ponad 15 tysięcy uczestników z 17 krajów. Kontakt z chorymi oraz członkami rodzin odbywał się za pośrednictwem Internetu, telefonicznie lub osobiście. Uczestniczące w badaniu osoby z personelu medycznego wypełniały ankiety przesyłane drogą internetową. Przy zbieraniu danych wykorzystano zarówno kwestionariusze zaadaptowane z wcześniejszego badania DAWN, jak i opracowane specjalnie na użytek bieżący.
Wyniki. W badaniu wzięło udział 8596 dorosłych chorych na cukrzycę. Odsetek pacjentów z prawdopodobną depresją (wynik w skali WHO-5 £ 28) wyniósł średnio 14,8% (w Polsce 19,2%). Dystres związany z cukrzycą (wynik kwestionariusza PAID-5 ≥ 40) deklarowało 41,1% (w Polsce 56,7%) chorych, a negatywny wpływ choroby ocenili oni najmocniej w odniesieniu do swojego zdrowia fizycznego w 61,2% (w Polsce 72,1%). Badana grupa członków rodzin chorych liczyła 2057 osób, spośród których średnio 33,7% oceniało opiekę nad chorym jako obciążenie (w Polsce 47,1%). Znaczny odsetek osób zgłaszał obawy o chorego, z których najwięcej (62,1%; w Polsce 65,2%) dotyczyło epizodów hipoglikemii. Członkowie rodzin deklarowali chęć większego zaangażowania w opiekę nad chorym (38,7%; w Polsce 31,6%), a także większego zaangażowania w problemy emocjonalne pacjenta związane z chorobą (45,6%; w Polsce 41,4%). Grupa członków personelu medycznego liczyła 4785 osób opiekujących się chorymi na cukrzycę. Średnio 85,4% (w Polsce 86,6%) spośród nich uważało, że zwiększeniu skuteczności służyłaby większa współodpowiedzialność pacjenta za leczenie. W obszarach samoleczenia za najważniejszą uznano poprawę w zakresie zdrowego odżywiania (91,6%; w Polsce 94,8%) oraz zwiększenie aktywności fizycznej (93,4%; w Polsce 95,7%). Organizacja opieki zdrowotnej była oceniana jako dobra średnio przez 27,6%, w Polsce jednak jedynie przez 8% respondentów. Potrzebę większej liczby pielęgniarek diabetologicznych wyraziło 66,3% 2 (w Polsce 76,8%), lepszej komunikacji w zespole 57,6% (w Polsce 67,6%), lepszej dostępności do konsultacji psychologicznych i psychiatrycznych 59,7% (w Polsce 74,7%) badanych.
Wnioski. W odniesieniu do poszczególnych wskaźników obserwowano znaczne różnice pomiędzy poszczególnymi państwami, jednak żaden z krajów nie uzyskał wyników w całości lepszych od pozostałych. Badanie na poziomie międzykrajowym z użyciem wskaźników psychometrycznych może pomóc w identyfikacji czynników zarówno utrudniających, jak i wspomagających skuteczne leczenie cukrzycy.


Tytuł
Wyniki drugiego międzynarodowego badania Cukrzyca, Postawy, Życzenia i Potrzeby (the Second DAWN study/DAWN 2.0): przegląd najważniejszych wyników z polskiej perspektywy
Czasopismo
Numer
Strony
214-224
Rekord bibliograficzny
Diabetologia Praktyczna 2016;2(6):214-224.
Autorzy
Kajetana Foryciarz
Marcin Obrębski
Andrzej Kokoszka