Bezpieczeństwo sercowo-naczyniowe inhibitorów SGLT2

Streszczenie

Inhibitory kotransportu sodowo-glukozowego typu 2 (SGLT2), określane także mianem flozyn, stanowią najmłodszą grupę doustnych leków hipoglikemizujących. Progresywny charakter cukrzycy typu 2 i stopniowe pogarszanie czynności komórek b wysp trzustkowych sprawiają, że kontrola glikemii nadal pozostaje trudna i stymuluje do poszukiwania nowych kierunków i możliwości optymalnej terapii. Szczególnie interesujące w tym ujęciu, obok terapii inkretynowej, są inhibitory SGLT2. Leki te, wpływając na zmniejszenie reabsorpcji zwrotnej glukozy w nerkach i zwiększając tym samym jej wydalanie z moczem, działają w sposób niezależny od insuliny, zarówno pod względem jej wydzielania, jak i samego działania. Cukrzyca typu 2 pozostaje także w dalszym ciągu jednym z głównych czynników ryzyka sercowo-naczyniowego. Zagadnieniem kluczowym w odniesieniu do nowych grup leków jest zatem określenie zasad długoterminowej, bezpiecznej, dobrze tolerowanej i jednocześnie skutecznej terapii chorych charakteryzujących się różnym stopniem zaawansowania powikłań naczyniowych, w tym przede wszystkim powikłań sercowo-naczyniowych. Nowe leki przeciwcukrzycowe powinny nie tylko wpływać na kontrolę glikemii, ale także przyczyniać się do zmniejszenia chorobowości i śmiertelności z przyczyn sercowo-naczyniowych.