Optymalizacja doboru doposiłkowej dawki insuliny u pacjentów z cukrzycą typu 1

Streszczenie

Podstawą intensywnej funkcjonalnej insulinoterapii (FIT) jest opracowany w latach 80. XX wieku algorytm oparty na liczeniu wymienników węglowodanowych (WW). Dzięki tej metodzie pacjenci z cukrzycą typu 1 mają możliwość samodzielnego dopasowania dawki insuliny do ilości spożywanych węglowodanów. Udowodniono jednak, że także białka i tłuszcze mają wpływ na wielkość glikemii poposiłkowej oraz wyrzut insuliny. Dzieje się tak m.in. poprzez opóźnienie opróżniania żołądka oraz udział w glukoneogenezie. Aby umożliwić uwzględnianie białek i tłuszczów w posiłkach, stworzono koncepcję wymienników białkowo-tłuszczowych (WBT), które brane są pod uwagę przy obliczaniu dawki insuliny doposiłkowej. Niniejsza praca ma na celu przybliżenie różnych sposobów intensyfikacji insulinoterapii u chorych na cukrzycę typu 1, zarówno leczonych za pomocą osobistych pomp insulinowych, jak i wstrzykiwaczy.