Częstość występowania objawów ze strony układu mięśniowo-szkieletowego w cukrzycy typu 2: jednoośrodkowe badanie przekrojowe

Streszczenie

Cele: Celem badania była ocena częstości występowania objawów ze strony układu mięśniowo-szkieletowego u chorych na cukrzycę typu 2 (T2D, type 2 diabetes). Materiał i metody: Do tego jednoośrodkowego, przekrojowego badania zrekrutowano 300 pacjentów poradni diabetologicznej z klinicznie udokumentowaną T2D. Uczestnicy samodzielnie zgłaszali dane demograficzne, historię cukrzycy, cukrzycowy wywiad rodzinny, stosowane leczenie i objawy mięśniowo-szkieletowe. Badacze przeprowadzili pomiary antropometryczne i badanie układu mięśniowo-szkieletowego. Wykonano pełną morfologię krwi, pomiar stężenia glukozy w osoczu na czczo i po posiłku, oznaczono odsetek hemoglobiny glikowanej (HbA1c), wykonano analizę moczu oraz zdjęcia rentgenowskie stawów, których dotyczyły objawy. Wyniki: W badanej grupie 300 pacjentów z T2D u 50,7% występowały objawy mięśniowo-szkieletowe. Najczęściej obserwowano chorobę zwyrodnieniową stawu kolanowego (20,3%), następnie zespół cieśni nadgarstka (10,7%), zarostowe zapalenie torebki stawowej stawu barkowego (8,3%), uogólnioną idiopatyczną hiperostozę szkieletu (7,3%), cheiroartropatię cukrzycową (6,0%), zapalenie pochewek ścięgnistych zginaczy palców (2,3%) i przykurcz Dupuytrena (0,7%). Wiek (p = 0,001), czas trwania T2D (p = 0,004), wskaźnik masy ciała (p = 0,031) i HbA1c (p = 0,006) wiązały się ze zwiększoną częstością występowania objawów ze strony narządu ruchu. Wnioski: Częstość występowania objawów ze strony układu mięśniowo-szkieletowego jest większa u osób z T2D. Zaawansowany wiek, dłuższy czas trwania cukrzycy, nadwaga i wysoki odsetek HbA1c wiążą się ze zwiększoną częstością występowania objawów związanych z narządem ruchu.