Tom 16, Nr 1 (2019)
Nadciśnienie tętnicze
Opublikowany online: 2019-03-28

dostęp otwarty

Wyświetlenia strony 3709
Wyświetlenia/pobrania artykułu 1854
Pobierz cytowanie

Eksport do Mediów Społecznościowych

Eksport do Mediów Społecznościowych

Nadciśnienie tętnicze maskowane — niedoceniany problem

Marzena Chrostowska1, Martyna Liśkiewicz-Jankowska
Choroby Serca i Naczyń 2019;16(1):17-23.

Streszczenie

Nadciśnienie tętnicze maskowane (MH) rozpoznaje się u pacjentów dotychczas nieleczonych, u których ciśnienie tętnicze w gabinecie jest prawidłowe, czyli poniżej 140/90 mm Hg, a w pomiarach pozagabinetowych jest podwyższone — zatem średnie ciśnienie tętnicze w pomiarach domowych (HBPM) i/lub w całodobowej rejestracji ciśnienia tętniczego (ABPM) w ciągu dnia wynosi co najmniej 135/85 mm Hg albo w czasie snu nie mniej niż 120/70 mm Hg. Wykonanie pozagabinetowych pomiarów ciśnienia jest warunkiem sine qua non rozpoznania MH. Szacuje się, że MH dotyczy nawet 30% osób z prawidłowym ciśnieniem w gabinecie lekarskim. Należy go aktywnie poszukiwać u wszystkich pacjentów z wysokim prawidłowym ciśnieniem. Nadciśnienie tętnicze maskowane częściej występuje u mężczyzn w średnim wieku, z wysokim prawidłowym ciśnieniem, palących tytoń, spożywających w większych ilościach alkohol lub inne używki, narażonych na stres. Choroby predysponujące do wystąpienia MH to: otyłość, cukrzyca, przewlekła choroba nerek, obturacyjny bezdech senny. Szczególną postacią MH obciążającą układ sercowo-naczyniowy jest wysokie ciśnienie tętnicze w czasie snu i brak nocnego spadku ciśnienia tętniczego. U pacjentów z nadciśnieniem tętniczym maskowanym globalne ryzyko sercowo-naczyniowe jest znamiennie wyższe w porównaniu z osobami normotensyjnymi. Ze względu na częste występowanie powikłań narządowych i chorób współistniejących są to zazwyczaj pacjenci wysokiego ryzyka. Szacuje się, że u ponad 35% chorych z MH rozwinie się utrwalone nadciśnienie tętnicze. Jeden na pięciu pacjentów przez wiele lat będzie miał podwyższone wartości ciśnienia tętniczego jedynie w pomiarach pozagabinetowych, co potencjalnie opóźni diagnozę i leczenie, a jednocześnie rozwój subklinicznych powikłań narządowych będzie postępował. Dlatego też leczenie niefarmakologiczne i farmakologiczne powinno być wdrożone u wszystkich pacjentów z rozpoznanym nadciśnieniem maskowanym. Zgodnie z aktualnymi wytycznymi European Society of Hypertension/European Society of Cardiology należy aktywnie poszukiwać MH, zaś ABPM i HBPM powinny być podstawowym elementem diagnostyki i kontroli efektów terapii nadciśnienia maskowanego.

Artykuł dostępny w formacie PDF

Pokaż PDF Pobierz plik PDF