Miopatia po lekach hipolipemizujących — co z wysiłkiem fizycznym?

Streszczenie

Dyslipidemia to jeden z podstawowych czynników ryzyka chorób układu sercowo-naczyniowego, a podstawową grupą leków stosowaną w ich leczeniu pozostają statyny. Wraz z zaostrzeniem kryteriów dotyczących docelowego stężenia cholesterolu frakcji lipoprotein o niskiej gęstości coraz częściej w codziennej praktyce lekarze sięgają po silne statyny i stosują ich maksymalne dawki. Takie postępowanie nie budzi kontrowersji w przypadku pacjentów obciążonych bardzo wysokim ryzykiem sercowo-naczyniowym, zwłaszcza w prewencji wtórnej. Jednak w przypadku młodych dorosłych, cechujących się niskim lub umiarkowanym ryzykiem sercowo-naczyniowym, u których stwierdzono dyslipidemię, lekarze wciąż czasem się wahają przed rozpoczęciem farmakoterapii. Jedną z przyczyn tego wahania jest obawa przed wystąpieniem miopatii postatynowej. Do czynników ryzyka jej wystąpienia należy aktywność fizyczna, która jednocześnie jest jednym z głównych zaleceń w ramach postępowania niefarmakologicznego u pacjentów z chorobami serca i naczyń. W artykule podsumowano aktualną wiedzę na temat związku między aktywnością fizyczną a potencjalnym ryzykiem miopatii postatynowej.