Flozyny 2018 — krajobraz po EMPA-REG OUTCOME

Streszczenie

Inhibitory kotransportera sodowo-glukozowego typu 2 (SGLT2) są nową grupą leków o wyjątkowym mechanizmie działania. Oprócz efektu hipoglikemizującego i zmniejszenia masy ciała leki tej klasy obniżają ciśnienie tętnicze dzięki efektom diuretycznemu i natriuretycznemu. Flozyny korygują jeden z mechanizmów hiperglikemii w cukrzycy typu 2 — zwiększoną reabsorpcję glukozy w nerkach. Przedstawicielami flozyn stosowanymi w praktyce klinicznej są dapaglifozyna, kanaglifozyna i empaglifozyna, a już wkrótce dostępna będzie ertuglifozyna. Celem niniejszej publikacji jest podsumowanie zakończonych już badań (EMPA-REG OUTCOME, CANVAS, CVD-REAL), w których dowiedziono, że istnieją ogromne korzyści ze stosowania flozyn u chorych na cukrzycę typu 2 zarówno w odniesieniu do kontroli glikemii, jak i wpływu na obniżenie ryzyka sercowo-naczyniowego. Czy rzeczywiście występuje efekt klasy, może się wyjaśnić w najbliższym czasie, gdy zostaną opublikowane wyniki badań DECLARE-TIMI 58 i VERTIS CV. Kolejnym przełomowym badaniem może się okazać EMPEROR (badanie dotyczące stosowania empagliflozyny u chorych na przewlekłą niewydolność serca [HF]), które być może umożliwi odpowiedź na pytanie, czy zasadne jest stosowanie inhibitorów SGLT2 u pacjentów z HF bez towarzyszącej cukrzycy. Zagadką pozostaje również mechanizm kardioprotekcyjny flozyn. Potrzebne są dalsze badania w tym zakresie. Najprawdopodobniej jest on złożony i wynika pierwotnie ze zmniejszenia stężenia glukozy w osoczu oraz glukozurii — jedynych bezpośrednich skutków działania leku, co w konsekwencji wywołuje nie do końca poznane jeszcze efekty metaboliczne i hemodynamiczne.