Wprowadzenie: Beta-adrenolityki i antagoniści wapnia należą do podstawowych leków stosowanych w leczeniu nadciśnienia tętniczego (NT). Dostępność nowych generacji leków o unikatowych właściwościach farmakologicz­nych w obrębie tych klas stwarza możliwość zwiększenia skuteczności i poprawy tolerancji terapii hipotensyjnej. Celem ankietowego badania ALMONDS była identyfikacja postaw polskich lekarzy wobec nowych leków sto­sowanych w terapii NT, ze szczególnym uwzględnieniem opinii na temat „efektu klasy” (równoważności leków w obrębie grupy terapeutycznej) w obrębie leków hipotensyjnych.

Materiał i metody: Badanie przeprowadzono w formie wystandaryzowanej ankiety, którą wypełniło 784 lekarzy specjalistów lub specjalizujących się w kardiologii, internie, medycynie rodzinnej i diabetologii. Forma listowna i anonimowość kwestionariusza ankietowego pozwoliły zmaksymalizować wiarygodność uzyskanego materiału.

Wyniki: Wśród lekarzy biorących udział w badaniu dominowały kobiety oraz osoby w wieku 46–60 lat. Znaczący odsetek lekarzy uzyskał specjalizację z interny i w zawodzie pracował od ponad 20 lat. W leczeniu niepowikłanego NT, NT współistniejącego z cukrzycą/zespołem metabolicznym i NT powikłanego chorobą wieńcową spośród beta-adrenolityków najczęściej wybierano nebiwolol lub bisoprolol. Według badanych, połączenie beta-adreno­lityku z diuretykiem w wytycznych Polskiego Towarzystwa Nadciśnienia Tętniczego (PTNT) powinno być ujęte jako możliwe, ale tylko w podgrupie chorych ze współistniejącą niewydolnością serca lub dopuszczone, ale tylko dla połączeń diuretyku z nebiwololem i karwedilolem. W opinii uczestników badania, spośród leków z grupy antagonistów wapnia będzie się odchodzić od amlodipiny na rzecz nowszych pochodnych dihydropirydyny III generacji, głównie lerkanidipiny.

Wnioski: Wyniki badania wskazują na homogeniczność postaw lekarzy wobec zasad leczenia NT, a także na preferencje dotyczące III generacji preparatów hipotensyjnych z poszczególnych klas. Ankietowani spośród beta-adrenolityków preferowali nebiwolol, a wśród antagonistów wapnia — lerkanidipinę. Stanowisko to pozostaje w dużej mierze spójne z wytycznymi PTNT 2015.