Czy można zapobiec rozwojowi powikłań o charakterze mikroangiopatii u chorych na cukrzycę? Co nowego opublikowano na ten temat w 2015 roku?

Streszczenie

Cukrzyca jest definiowana jako grupa chorób metabolicznych charakteryzujących się występowaniem hiperglikemii. Hiperglikemia to wynik zaburzeń wydzielania insuliny, działania insuliny lub współistnienia obu tych zaburzeń (każdego z nich o różnym stopniu nasilenia). Występująca u chorych na cukrzycę, między innymi, hiperglikemia prowadzi do zaburzenia czynności śródbłonka naczyń, a przez to — do rozwoju uszkodzenia zarówno małych, jak i dużych naczyń krwionośnych. Hiperglikemia i inne zaburzenia metaboliczne prowadzą do rozwoju zaburzeń czynności oraz niewydolności wielu narządów. Rozwijające się późne powikłania cukrzycy powodują pogorszenie jakości życia oraz istotne skrócenie czasu przeżycia chorych. Cukrzyca to plaga początku XXI wieku. W przedstawionym opracowaniu podsumowano najnowszą wiedzę na temat patogenezy i leczenia powikłań o charakterze mikroangiopatii u chorych na cukrzycę. Cukrzyca zwiększa ryzyko rozwoju powikłań naczyniowych. Powikłania te z kolei odgrywają znaczącą rolę w rozwoju nefropatii cukrzycowej. Niestety, rozwojowi nefropatii towarzyszy wzrost ryzyka rozwoju krańcowej niewydolności nerek. Chorzy nią dotknięci wymagają zastosowania leczenia hemodializami lub inną metodą leczenia nerkozastępczego. Obecnie nefropatia cukrzycowa jest najczęstszą przyczyną prowadzącą do rozwoju krańcowej niewydolności nerek.