Adaptacyjny przerost lewej komory czy kardiomiopatia przerostowa?

Streszczenie

Zarówno czynnościowy, jak i morfologiczny remodeling układu sercowo-naczyniowego zachodzące pod wpływem długotrwałego treningu sportowego są przejawem fizjologicznej adaptacji do przewlekłych przeciążeń objętościowych i ciśnieniowych towarzyszących wysiłkowi fizycznemu. Obraz kliniczny tych zmian określany jest mianem serca sportowca. Zakres zmian adaptacyjnych w układzie krążenia zależy nie tylko od uprawianej dyscypliny sportowej, ale także od czasu trwania, intensywności oraz częstotliwości treningu sportowego. Wysiłki izotoniczne (dynamiczne) prowadzą do ekscentrycznego przerostu lewej komory z poszerzeniem jej światła, natomiast wysiłki izometryczne (statyczne) stymulują głównie przerost koncentryczny wyrażony zwiększeniem grubości mięśnia lewej komory. Adaptacyjna przebudowa serca w niektórych przypadkach może upodabniać się do procesów patologicznych przebiegających z przerostem lewej komory, a zwłaszcza kardiomiopatii przerostowej — najczęstszej przyczyny nagłej śmierci u młodych sportowców. Celem tej pracy jest dostarczenie informacji na temat przebiegu procesów adaptacyjnych w układzie krążenia zachodzących pod wpływem wysiłku fizycznego oraz wskazówek diagnostycznych pomocnych w różnicowaniu fizjologicznego przerostu lewej komory i kardiomiopatii przerostowej, szczególnie w oparciu o badanie kliniczne, spoczynkowe EKG oraz badanie echokardiograficzne.