Tom 12, Nr 1 (2015)
Farmakoterapia chorób układu krążenia
Opublikowany online: 2015-03-11

dostęp otwarty

Wyświetlenia strony 1284
Wyświetlenia/pobrania artykułu 1863
Pobierz cytowanie

Eksport do Mediów Społecznościowych

Eksport do Mediów Społecznościowych

Dawki pośrednie rosuwastatyn w praktyce klinicznej — od teorii, przez EBM, do wskazówek terapeutycznych

Krzysztof J. Filipiak, Michał Walczewski
Choroby Serca i Naczyń 2015;12(1):8-14.

Streszczenie

Na rynku farmaceutycznym funkcjonują tak zwane pośrednie dawki statyn, w tym pośrednie dawki najskuteczniejszej obecnie statyny — rosuwastatyny (dawki 15 mg i 30 mg). W badaniu ROSU-PATH populację około 500 pacjentów obciążonych wysokim ryzykiem sercowo-naczyniowym, przyjmujących rosuwastatynę w ramach prewencji pierwotnej i wtórnej, podzielono na 2 grupy według sposobu dawkowania leku. W 1. grupie stosowano dawkowanie standardowe — 10 mg–20 mg–40 mg. W 2. grupie dawkowanie było alternatywne — 15 mg–30 mg–40 mg. Pacjentów poddawano badaniu lekarskiemu odpowiednio w 0.–4.–8.–12. tygodniu leczenia. Grupa ze standardowym dawkowaniem uzyskała gorsze obniżenie stężenia cholesterolu całkowitego, mniej skuteczne obniżenie cholesterolu frakcji LDL, a także mniejszy przyrost wartości cholesterolu frakcji HDL. W artykule omówiono miejsce pośrednich dawek statyn w kontekście aktualnych zaleceń terapeutycznych i dowodów opartych na dowodach naukowych (EBM) co do stosowania statyn w praktyce klinicznej. Pośrednie dawki statyn powinny znaleźć istotne miejsce we współczesnej praktyce klinicznej i mogą posłużyć do wprowadzenia nowego modelu indywidualizowania terapii statynowej. Wstępne wyniki badania ROSU-PATH, służącego ocenie inicjowania terapii pośrednimi dawkami rosuwastatny („szlak 15–30”), wskazują na rosnącą potrzebę coraz szerszego stosowania tej formy terapii.