Eplerenon — nowoczesna opcja farmakoterapii w niewydolności serca i nadciśnieniu tętniczym

Streszczenie

Układ renina–angiotensyna–aldosteron jest wielopoziomowym układem enzymatycznym, który w organizmie człowieka odpowiada między innymi za kontrolę objętości krążących płynów, regulację gospodarki jonowej, a przez to — również za wartości ciśnienia tętniczego. Eplerenon, jako selektywny antagonista aldosteronu, jest lekiem o szerokim korzystnym działaniu na układ sercowo-naczyniowy. Stosowanie go u pacjentów w takich wskazaniach, jak nadciśnienie tętnicze czy niewydolność serca, cechuje udowodniona w badaniach klinicznych skuteczność, a także wiąże się z obniżeniem ryzyka występowania działań niepożądanych. Jest to spowodowane istotnymi różnicami między eplerenonem a drugim przedstawicielem klasy antagonistów aldosteronu — spironolaktonem, lekiem starszym, powodującym więcej działań niepożądanych. W poniższym artykule nakreślono podstawowe różnice związane ze stosowaniem obu leków oraz zwrócono uwagę na ich miejsce we współczesnej farmakoterapii. Jednocześnie podkreślono, że — decydując się na zastosowanie antagonisty aldosteronu w codziennej praktyce klinicznej — należy wybierać lek dobrze przebadany, o udowodnionych korzyściach dla pacjentów przy jednoczesnym niskim ryzyku działań niepożądanych.