Czy NOAC stosowane dwa razy na dobę mają przewagę nad stosowanymi raz na dobę?

Streszczenie

Migotanie przedsionków (AF) stanowi obecnie jedną z najpowszechniej występujących w populacji ogólnej chorób układu sercowo-naczyniowego. Niestety szacuje się, że częstość jego występowania w najbliższych latach będzie się stopniowo zwiększać. Najistotniejszym powikłaniem AF są incydenty zakrzepowo-zatorowe z udarem mózgu na czele. Ryzyko udaru mózgu u pacjentów z AF można jednak skutecznie obniżyć, stosując leczenie przeciwzakrzepowe, w tym szczególnie NOAC (non-vitamin K antagonist oral anticoagulants). Do wielu czynników, które należy brać pod uwagę, wybierając NOAC odpowiedni dla danego pacjenta, należy między innymi sposób dawkowania leku. Dostępne obecnie na rynku leki są stosowane w schemacie raz na dobę (QD, quque die), tak jak riwaroksaban, oraz 2 razyna dobę (BID, bis in die), tak jak w przypadku dabigatranu czy apiksabanu. W poniższym opracowaniu zaprezentowano zalety i wady obu schematów dawkowania, jednocześnie udowadniając na przykładzie dabigatranu, że leki dawkowane BID mogą nie tylko sprawiać, że redukcja ryzyka zakrzepowo-zatorowego jest większa, ale także mogą być bezpieczniejsze dla pacjentów. Jest to spowodowane między innymi stabilniejszym profilem działania, a także mniejszym zagrożeniem dla chorego, występującym w przypadku pominięcia jednej dawki leku czy, przeciwnie, przyjęcia dawki podwójnej, niż związane ze stosowaniem preparatów dawkowanych QD.