Przestrzeganie i zastosowanie się do leczenia antykoagulacyjnego oraz antyarytmicznego pacjentów z migotaniem przedsionków

Streszczenie

Migotanie przedsionków (AF) uznaje się za najczęściej występującą arytmię, zwłaszcza u osób w podeszłym wieku. Mimo postępów diagnostycznych i terapeutycznych obserwuje się ciągły wzrost zachorowalności. Szacuje się, że na AF cierpi 1,5–2% populacji ogólnej. Występowanie arytmii może się przyczyniać do wystąpienia wielu powikłań, z których za najbardziej zagrażające życiu chorego uznaje się wystąpienie udaru. Nieodłącznym elementem leczenia jest przestrzeganie przez chorego zaleceń terapeutycznych oraz współpraca z personelem medycznym, tak zwane compliance i adherence. Regularne przyjmowanie leków, zrozumienie istoty terapii oraz postępowanie zgodne z przepisanymi przez lekarza schematami w istotny sposób przyczyniają się do profilaktyki incydentów zatorowo-zakrzepowych oraz nagłych epizodów arytmii wśród chorych z AF. Celem autorów niniejszej pracy było wykazanie, że brak prawidłowego compliance i adherence jest jednym z głównych czynników niepowodzenia terapii antykoagulacyjnej oraz antyarytmicznej u pacjentów z AF.