Serelaksyna — czy mamy przełom w leczeniu ostrej niewydolności serca? Wyniki badania RELAX-AHF

Streszczenie

Ostra niewydolność serca (AHF) jest chorobą o bardzo złym rokowaniu, na którą każdego roku na świecie zapada ponad 15 milionów pacjentów. Mimo wielu prób klinicznych prowadzonych w ostatnich dekadach rokowanie chorych leczonych z jej powodu nie poprawiło się, a w stosowanej farmakoterapii nie wprowadzono poważniejszych zmian. W terapii AHF wciąż brakuje leku, który poprawiałby wyniki odległe, nie zwiększając przy tym w znacznym stopniu ryzyka niedokrwienia mięśnia sercowego czy groźnych arytmii. Serelaksyna, czyli rekombinowana ludzka relaksyna 2, to hormon którego podwyższone wartości obserwuje się we krwi u kobiet w ciąży. Relaksyna, aktywując sprzężony z białkiem G receptor LGR7 (RXFP-1), prowadzi do zwiększonej produkcji tlenku azotu przez komórki śródbłonka. W ten sposób działa naczyniorozszerzająco, zmniejsza opór obwodowy, poprawia pojemność minutową oraz przepływ nerkowy.W badaniu klinicznym II fazy preRELAX-AHF potwierdzono wstępną hipotezę, zgodnie z którą zastosowanie serelaksyny może przynosić korzyści chorym hospitalizowanym z powodu AHF. Kontynuację badań nad potencjalną rolą tego związku w terapii AHF stanowiło badanie RELAX-AHF. Jego wyniki wskazują, że serelaksyna to pierwszy lek w terapii AHF, którego zastosowanie w początkowym okresie hospitalizacji wpływa korzystnie na wyniki odległe. Ta przełomowa cząsteczka zmniejszała 180-dniową śmiertelność zarówno z przyczyn sercowo-naczyniowych, jak i ogólnych wśród pacjentów z AHF. Serelaksyna skutecznie ograniczała także odczuwaną duszność, charakteryzując się korzystnym profilem bezpieczeństwa. W niniejszym artykule przedstawiono założenia, metodologię oraz wyniki prospektywnego, randomizowanego, przeprowadzonego metodą podwójnie ślepej próby badania klinicznego RELAX-AHF służącego porównaniu skuteczności i bezpieczeństwa stosowania serelaksyny względem placebo w leczeniu pacjentów hospitalizowanych z powodu AHF.