Dawkowanie leków kardiologicznych w przewlekłej chorobie nerek

Streszczenie

Upośledzenie eliminacji leków wydalanych przez nerki u pacjentów z przewlekłą chorobą nerek wiąże się z koniecznością modyfikacji ich dawkowania. Zaburzone wydalanie leków nie jest jedynym powodem zaburzenia farmakokinetyki i farmakodynamiki leków w tej grupie chorych. Istotne są również przewodnienie, niedobiałczenie, zaburzenia wchłaniania oraz interakcje międzylekowe.Powszechnie stosowaną obecnie metodą szacowani afiltracji kłębuszkowej (eGFR) nerek jest skrócony wzór MDRD. Wzór ten zastąpił wcześniej stosowane równanie Cockrofta-Gaulta. W obu wzorach jest wykorzystane stężenie kreatyniny w surowicy, jednak w części przypadków wyliczone w oparciu o te dwa równania wartości, zwłaszcza u osób otyłych i w podeszłym wieku, znacząco się różnią.Z alecenia dotyczące dawkowania leków opracowano na podstawie wzoru Cockrofta-Gaulta, a nie wzoru MDRD. Zmniejszenie dawkowania leków z grupy inhibitorów konwertazy angiotensyny, fibratów, niektórych beta-adrenolityków i leków przeciwkrzepliwych zaleca się u chorych z eGFR poniżej 50 ml/min. Największej redukcji dawek wymagają chorzy dializowani (dawki jak przy eGFR < 10 ml/min). Najczęściej stosowane leki kardiologiczne nie wymagają uzupełniania dawki po zakończeniu dializy. W schyłkowej niewydolności nerek niektóre leki, takie jak: spironolakton, fondaparyna, fibraty, nie powinny być stosowane. Wskazania i zastosowanie poszczególnych grup leków moczopędnych jest odmienne zależnie od funkcji wydalniczej nerek. Wartość eGFR poniżej 30 ml/min//1,73 m² obliguje do odstawienia preparatów tiazydowych/tiazydopodobnych i zastąpienia ich diuretykami pętlowymi.