Kliniczna interpretacja stężenia troponin sercowych u chorych z przewlekłą chorobą nerek

Streszczenie

Troponiny to białka wchodzące w skład kompleksu troponinowo-tropomiozynowego filamentów cienkich miofibryli kardiomiocytów. W populacji ogólnej wzrost stężenia troponin jest jednym z najbardziej wiarygodnych biochemicznych markerów ostrego niedokrwienia mięśnia serca. Pomimo, że zastosowanie tych biochemicznych wskaźników  uszkodzenia mięśnia sercowego w diagnostyce ostrych zespołów wieńcowych stanowi istotny postęp, podwyższone stężenie troponin nie jest diagnostycznie swoiste dla ostrych zespołów wieńcowych ani wyłącznie dla chorób serca.

Pacjenci z przewlekłą chorobą nerek, zwłaszcza dializowani, stanowią grupę chorych, u których podwyższone wartości troponin stwierdzane są często przewlekle, pomimo braku zarówno objawów klinicznych, jak i innych obiektywnych cech mogących świadczyć o świeżej martwicy mięśnia sercowego, co może utrudniać postawienie właściwej diagnozy. Przewlekle podwyższone stężenie troponiny T stanowi wśród chorych z przewlekłą chorobą nerek jeden z najsilniejszych czynników złego rokowania, któremu towarzyszy wzrost śmiertelności z przyczyn sercowo-naczyniowych.

W niniejszej pracy zostały omówione trudności na jakie można napotkać interpretując wynik troponin, których stężenie przekracza granice normy wyznaczonej przez laboratorium, jak też znaczenie kliniczne stężeń troponin w populacji chorych ze schyłkowa niewydolnością nerek