Wady serca — co istotnego wydarzyło się w 2010 roku? Przegląd nowych badań i zaleceń

Streszczenie

W ostatnich latach obserwuje się wzrastającą liczbę wad zastawkowych na podłożu zmian zwyrodnieniowych. Najczęściej w populacji osób starszych występują zwapnienie zastawki aortalnej z jej stenozą i niedomykalność zastawki mitralnej. W starszym wieku liczba schorzeń współistniejących z wadą zastawek jest duża, co zwiększa ryzyko operacyjne i wymusza kompleksową ocenę pacjenta przed podjęciem interwencji leczniczej. Z powodu braku randomizowanych badań klinicznych i stałego postępu w tej dziedzinie zalecenia nie zawsze są spójne. Wiedza dotycząca leczenia zabiegowego chorych ze stenozą aortalną i niedomykalnością mitralną jest pełniejsza po ogłoszeniu w 2010 roku wyników kilku badań klinicznych. W badaniu EVEREST II wykazano, że przezskórna technika naprawy zastawki mitralnej, polegająca na wprowadzeniu drogą transseptalną klipsa spinającego płatki zastawki mitralnej, jest skuteczną metodą leczenia niedomykalności mitralnej. Metody naprawcze zastawki są preferowane w terapii niedomykalności mitralnej. U chorych z ciężką stenozą aortalną, którzy nie kwalifikują się do operacji, przezskórna implantacja sztucznej zastawki znacząco ograniczała śmiertelność ogólną i złożony punkt końcowy w badaniu PARTNER. Operacja Rossa z użyciem autograftu płucnego wszczepionego w pozycję aortalną (autograft płucny wszyty w pozycję aortalną, a pobrany ze zwłok homograft wszyty w pozycję płucną) w istotnym stopniu przedłuża przeżycie chorych z wadą aortalną wymagającą leczenia kardiochirurgicznego. W 2010 roku opublikowano zalecenia Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego (ESC) dotyczące wrodzonych wad serca u dorosłych. Znacząca poprawa przeżywalności dzieci z wrodzonymi wadami serca prowadzi do zwiększenia liczby dorosłych chorych z tymi schorzeniami i wymaga zapewnienia im kompleksowego leczenia. Większość zaleceń ma poziom wiarygodności C (konsensus ekspertów).
Choroby Serca i Naczyń 2011, 8 (1), 5–11