Riwaroksaban i dabigatran &#8212; nowe możliwości prewencji żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej i jej powikłań

Józef Drzewoski; Cezary Watała

Tom 8, Nr 4 (2011)

Farmakoterapia chorób układu krążenia

Opublikowany online: 2011-11-30

Pokaż PDF

Pobierz plik PDF

Pobierz cytowanie

Riwaroksaban i dabigatran — nowe możliwości prewencji żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej i jej powikłań

Józef Drzewoski, Cezary Watała

Choroby Serca i Naczyń 2011;8(4):197-208.

Tom 8, Nr 4 (2011)

Farmakoterapia chorób układu krążenia

Opublikowany online: 2011-11-30

Streszczenie

W pracy opisano mechanizmy działania przeciwzakrzepowego oraz wyniki prób klinicznych, w których oceniano bezpieczeństwo i skuteczność terapeutyczną dwóch nowych leków doustnych z grupy bezpośrednich inhibitorów kluczowych proteaz serynowych kaskady krzepnięcia — dabigatranu i riwaroksabanu. Pierwszy jest selektywnym inhibitorem czynnika IIa, drugi — czynnika Xa. Wyniki badań klinicznych wskazują, że leki te mogą się przyczynić do istotnego postępu w profilaktyce i leczeniu powikłań zakrzepowo-zatorowych. Wykazano wyższość leczenia riwaroksabanem nad standardową terapią przeciwzakrzepową heparynami drobnocząsteczkowymi lub antagonistami witaminy K u pacjentów poddanych totalnej plastyce stawów biodrowych i kolanowych. Dabigatran okazał się natomiast jedynie „niegorszy” od terapii standardowej. Podkreślenia wymaga fakt, że leczenie nowymi inhibitorami proteaz serynowych nie wymaga ścisłego monitorowania laboratoryjnego parametrów koagulologicznych. W pełni obiektywna ocena terapeutycznej przydatności obu leków wymaga jednak dalszych obserwacji.
Choroby Serca i Naczyń 2011, 8 (4), 197–208

Streszczenie

W pracy opisano mechanizmy działania przeciwzakrzepowego oraz wyniki prób klinicznych, w których oceniano bezpieczeństwo i skuteczność terapeutyczną dwóch nowych leków doustnych z grupy bezpośrednich inhibitorów kluczowych proteaz serynowych kaskady krzepnięcia — dabigatranu i riwaroksabanu. Pierwszy jest selektywnym inhibitorem czynnika IIa, drugi — czynnika Xa. Wyniki badań klinicznych wskazują, że leki te mogą się przyczynić do istotnego postępu w profilaktyce i leczeniu powikłań zakrzepowo-zatorowych. Wykazano wyższość leczenia riwaroksabanem nad standardową terapią przeciwzakrzepową heparynami drobnocząsteczkowymi lub antagonistami witaminy K u pacjentów poddanych totalnej plastyce stawów biodrowych i kolanowych. Dabigatran okazał się natomiast jedynie „niegorszy” od terapii standardowej. Podkreślenia wymaga fakt, że leczenie nowymi inhibitorami proteaz serynowych nie wymaga ścisłego monitorowania laboratoryjnego parametrów koagulologicznych. W pełni obiektywna ocena terapeutycznej przydatności obu leków wymaga jednak dalszych obserwacji.
Choroby Serca i Naczyń 2011, 8 (4), 197–208

Pełny tekst:
Pokaż PDF Pobierz plik PDF

Pobierz cytowanie

Słowa kluczowe

inhibitory czynników krzepnięcia; czynnik II; czynnik X; trombina; żylna choroba zakrzepowo-zatorowa; riwaroksaban; dabigatran

Informacje o artykule

Tytuł

Riwaroksaban i dabigatran — nowe możliwości prewencji żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej i jej powikłań

Czasopismo

Choroby Serca i Naczyń

Numer

Tom 8, Nr 4 (2011)

Strony

197-208

Data publikacji on-line

2011-11-30

Rekord bibliograficzny

Choroby Serca i Naczyń 2011;8(4):197-208.

Słowa kluczowe

inhibitory czynników krzepnięcia
czynnik II
czynnik X
trombina
żylna choroba zakrzepowo-zatorowa
riwaroksaban
dabigatran

Autorzy

Józef Drzewoski
Cezary Watała