Nefropatia nadciśnieniowa — nefrocentryczny punkt widzenia

Streszczenie

Nadciśnienie tętnicze stanowi jeden z najważniejszych czynników ryzyka zmian w obrębie układu sercowo-naczyniowego, przede wszystkim: udaru mózgu, choroby wieńcowej, zawału serca czy niewydolności nerek (druga po cukrzycy przyczyna schyłkowej niewydolności nerek i konieczności leczenia nerkozastępczego). Nefropatia nadciśnieniowa(w piśmiennictwie anglosaskim: hypertensive nephrosclerosis) jest schorzeniem zazwyczaj związanym z długo trwającym nadciśnieniem. Dodatkowo, poza wartościami ciśnienia tętniczego, także inne czynniki odgrywają istotną rolę, takie jak chociażby 8-krotnie wyższe ryzyko schyłkowej niewydolności nerek u Afroamerykanów z nadciśnieniem, mimo adekwatnej kontroli ciśnienia tętniczego. Należy również podkreślić, że nefropatia nadciśnieniowa jest także istotnie związana z innymi postaciami chorób układu sercowo-naczyniowego. Nerka jest zarówno „sprawcą”, jak i „ofiarą” nadciśnienia tętniczego. Nadciśnienie przyczynia się do powstania powikłań nerkowych i progresji przewlekłej choroby nerek. Długo trwające nadciśnienie prowadzi do zmian w nerkach, określanych mianem łagodnego stwardnienia nerek (nephrosclerosis benigna). Łagodne stwardnienie nerek w obrazie histopatologicznym charakteryzuje się zmianami naczyniowymi, zmianami w kłębuszku i śródmiąższu. W 2010 roku opisano związek między wariantami genu ApoL1 na chromosomie 22 a chorobą nerek u Afroamerykanów.
Choroby Serca i Naczyń 2011, 8 (4), 190–196