Tom 9, Nr 1 (2012)
Farmakoterapia chorób układu krążenia
Opublikowany online: 2012-02-29
Miejsce dronedaronu w leczeniu migotania przedsionków — krajobraz po badaniu PALLAS
Agnieszka Kapłon-Cieślicka, Krzysztof J. Filipiak
Choroby Serca i Naczyń 2012;9(1):21-32.
Tom 9, Nr 1 (2012)
Farmakoterapia chorób układu krążenia
Opublikowany online: 2012-02-29
Streszczenie
Dronedaron jest analogiem amiodaronu o zmodyfikowanych właściwościach farmakologicznych. W założeniu
lek ten miał się charakteryzować korzystniejszym od amiodaronu profilem bezpieczeństwa. W badaniach
klinicznych w populacji pacjentów z napadowym lub przetrwałym migotaniem przedsionków leczenie dronedaronem
nie tylko skutecznie zapobiegało nawrotom arytmii, ale także — w badaniu ATHENA — wiązało się ze zmniejszeniem śmiertelności z przyczyn sercowo-naczyniowych oraz częstości hospitalizacji z powodu
migotania przedsionków. W bezpośrednim porównaniu obu leków w grupie chorych z przetrwałym migotaniem
przedsionków dronedaron okazał się wprawdzie mniej skuteczny w utrzymywaniu rytmu zatokowego,
ale za to bezpieczniejszy niż amiodaron. Niepokojące wyniki badania ANDROMEDA ograniczyły stosowanie
dronedaronu w populacji chorych z przewlekłą niewydolnością serca. W 2009 roku lek zarejestrowano do stosowania
u pacjentów z napadowym i przetrwałym migotaniem przedsionków. Na początku 2011 roku ukazały
się jednak pierwsze doniesienia dotyczące możliwej hepatotoksyczności leku, a w ciągu kilku kolejnych miesięcy
ogłoszono częściowe wyniki przerwanego nagle badania PALLAS, w którym stosowanie dronedaronu u pacjentów
z utrwalonym migotaniem przedsionków wiązało się ze wzrostem śmiertelności z przyczyn sercowo-naczyniowych. Skoniło to Europejską Agencję Leków do zawężenia wskazań do stosowania dronedaronu, lek
ten jednak pozostaje w dostępnym armamentarium farmakologicznym pod handlową nazwą Multaq.
Streszczenie
Dronedaron jest analogiem amiodaronu o zmodyfikowanych właściwościach farmakologicznych. W założeniu
lek ten miał się charakteryzować korzystniejszym od amiodaronu profilem bezpieczeństwa. W badaniach
klinicznych w populacji pacjentów z napadowym lub przetrwałym migotaniem przedsionków leczenie dronedaronem
nie tylko skutecznie zapobiegało nawrotom arytmii, ale także — w badaniu ATHENA — wiązało się ze zmniejszeniem śmiertelności z przyczyn sercowo-naczyniowych oraz częstości hospitalizacji z powodu
migotania przedsionków. W bezpośrednim porównaniu obu leków w grupie chorych z przetrwałym migotaniem
przedsionków dronedaron okazał się wprawdzie mniej skuteczny w utrzymywaniu rytmu zatokowego,
ale za to bezpieczniejszy niż amiodaron. Niepokojące wyniki badania ANDROMEDA ograniczyły stosowanie
dronedaronu w populacji chorych z przewlekłą niewydolnością serca. W 2009 roku lek zarejestrowano do stosowania
u pacjentów z napadowym i przetrwałym migotaniem przedsionków. Na początku 2011 roku ukazały
się jednak pierwsze doniesienia dotyczące możliwej hepatotoksyczności leku, a w ciągu kilku kolejnych miesięcy
ogłoszono częściowe wyniki przerwanego nagle badania PALLAS, w którym stosowanie dronedaronu u pacjentów
z utrwalonym migotaniem przedsionków wiązało się ze wzrostem śmiertelności z przyczyn sercowo-naczyniowych. Skoniło to Europejską Agencję Leków do zawężenia wskazań do stosowania dronedaronu, lek
ten jednak pozostaje w dostępnym armamentarium farmakologicznym pod handlową nazwą Multaq.
Słowa kluczowe
dronedaron; leki antyarytmiczne; migotanie przedsionków; przewlekła niewydolność serca
Tytuł
Miejsce dronedaronu w leczeniu migotania przedsionków — krajobraz po badaniu PALLAS
Czasopismo
Choroby Serca i Naczyń
Numer
Tom 9, Nr 1 (2012)
Strony
21-32
Data publikacji on-line
2012-02-29
Rekord bibliograficzny
Choroby Serca i Naczyń 2012;9(1):21-32.
Słowa kluczowe
dronedaron
leki antyarytmiczne
migotanie przedsionków
przewlekła niewydolność serca
Autorzy
Agnieszka Kapłon-Cieślicka
Krzysztof J. Filipiak