Przewlekła niewydolność nerek czy przewlekła choroba nerek?

Streszczenie

Celem niniejszego opracowania jest przede wszystkim przedstawienie nowego podejścia do podziału chorób nerek. Istotą tego podziału jest przede wszystkim wydzielenie poszczególnych okresów — stadiów choroby w obrębie chorób nerek. Inicjatorem opracowania takiego podziału była grupa robocza działająca pod patronatem National Kidney Foundation w Stanach Zjednoczonych. Wynikiem tych prac są wytyczne K/DOQI opublikowane w suplemencie numer 1 do Amercian Journal of Kidney Disease.
Z jednej strony przewlekłe choroby nerek prowadzą do rozwoju przewlekłej niewydolności nerek i w związku z tym — do konieczności leczenia nerkozastępczego. Z drugiej zaś strony, choroby te stanowią niezależny czynnik ryzyka zwiększonej chorobowości i śmiertelności z powodu chorób układu sercowo-naczyniowego. Dlatego wczesne wykrywanie nie tylko samych chorób nerek, ale również czynników ryzyka ich rozwoju jest postępowaniem mającym na celu zarówno zmniejszenie powikłań sercowo-naczyniowych w przebiegu tych schorzeń, jak i zapobieganie przewlekłej niewydolności nerek. Wprowadzenie jednolitych kryteriów pozwalających ocenić stopień zaawansowania choroby nerek tworzy wspólną płaszczyznę porozumiewania między lekarzami różnych specjalności opiekującymi się tym samym chorym. Dodatkową korzyścią wynikającą z wprowadzenia wspomnianych kryteriów jest możliwość prowadzenia porównywalnych badań epidemiologicznych. Podstawą nowego podziału chorób nerek jest wielkość filtracji kłębuszkowej (GFR, glomerular filtration rate) oraz obecność lub brak cech uszkodzenia nerek.
W niniejszym opracowaniu przedstawiono także 3 najczęściej stosowane w praktyce klinicznej sposoby obliczania wielkości filtracji kłębuszkowej oraz ograniczenia i najczęstsze błędy powstające w trakcie obliczania GFR z wykorzystaniem każdego z nich.