Pacjent z ciśnieniem wysokim prawidłowym - czy wymaga leczenia?

Streszczenie

Obecnie przyjmuje się, że u większości pacjentów granicą prawidłowej wartości ciśnienia tętniczego krwi (CTK) jest 140 mm Hg dla ciśnienia skurczowego i 90 mm Hg dla ciśnienia rozkurczowego. Jednak również poniżej tych wartości obserwuje się liniową zależność między wartością CTK a ryzykiem zgonu. Dlatego też ostatnio zwraca się większą uwagę na tę część populacji, w której stwierdza się wartości ciśnienia nieznacznie poniżej granicy wynoszącej 140/90 mm Hg.
W wytycznych Europejskiego Towarzystwa Nadciśnieniowego (ESH, European Society of Hypertension) i Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego (ESC, European Society of Cardiology) z 2003 roku zdefiniowano ciśnienie tętnicze w granicach 130/85-139/89 mm Hg jako "wysokie prawidłowe", natomiast w amerykańskich zaleceniach Joint National Committee 7 (JNC 7) z 2003 roku wprowadzono nową kategorię nazwaną "stanem przednadciśnieniowym" (prehypertension - CTK między 120/80 a 139/89 mm Hg). Obie te kategorie obejmują znaczną część populacji ogólnej. Istnieją dowody, że ciśnienie wysokie prawidłowe wiąże się z niekorzystnym profilem ryzyka i zwiększonym ryzykiem incydentów sercowo-naczyniowych. Dlatego u osób należących do tej kategorii zaleca się zmiany stylu życia, zaś niektóre dane z badań klinicznych sugerują, że osoby z grup wysokiego ryzyka z ciśnieniem wysokim prawidłowym mogą odnieść korzyści z leczenia farmakologicznego. Należy jednak pamiętać, że - jak dotąd - nie ma przekonujących dowodów korzyści z interwencji terapeutycznej w tej grupie pacjentów.