Chory z ostrym zespołem wieńcowym w codziennej pracy lekarza rodzinnego. Czy nadszedł czas wyposażenia toreb lekarskich w zestaw wieńcowy?

Streszczenie

W artykule omówiono metody rozpoznawania ostrego zespołu wieńcowego w warunkach ambulatoryjnych za pomocą odpowiednich skal ryzyka. Odrębne skale dotyczą chorych z uniesieniem oraz bez uniesienia odcinka ST. W sytuacji gdy oszacowane na ich podstawie ryzyko śmiertelności jest umiarkowane lub wysokie, należy podjąć intensywną farmakoterapię przed wysłaniem chorego do szpitala. Leczenie to powinno obejmować duże dawki klopidogrelu (600 mg), dożylne podanie w bolusie heparyny niefrakcjonowanej lub heparyn drobnocząsteczkowych i kwasu acetylosalicylowego. Wymienione leki powinny być w wyposażeniu każdego gabinetu lekarskiego i stanowić również nieodłączną zawartość torby lekarskiej (tzw. apteczka wieńcowa). Wbrew powszechnym obawom stosowanie tych leków nie jest obciążone nadzwyczajnymi powikłaniami, a korzyści z ich wczesnego zastosowania u chorych z ostrym zespołem wieńcowym przekraczają potencjalne ryzyko.