Insulina wziewna

Streszczenie

W lutym 2006 roku w Stanach Zjednoczonych oraz w krajach Unii Europejskiej zarejestrowano insulinę wziewną o nazwie Exubera, produkowaną przez firmę Pfizer. Jest to jedyny doustny preparat insuliny przeznaczonej do stosowania w sposób wziewny. Preparat ten jest wytwarzany w postaci stabilnego proszku, który ulega uwodnieniu już w obecności niewielkiej ilości wody, pod wpływem której przekształca się w płynny roztwór insuliny. Podczas pakowania preparatu Exubera do blistrów starannie kontroluje się warunki otoczenia, aby zapewnić niską wilgotność niezbędną do utrzymania proszku w suchej, stabilnej postaci. U osób leczonych Exuberą wykazano podobny profil insulinemii, jaki obserwuje się u osób zdrowych, bez cukrzycy. Profil działania Exubery naśladuje uwalnianie insuliny przez trzustkę. Szczyt działania tego preparatu ściśle odpowiada szczytowi działania szybkodziałających analogów insuliny. Ponadto Exubera działa dłużej, podobnie jak szybkodziałająca insulina podawana podskórnie. Exuberę powinno się podawać 3 razy dziennie 10 minut przed głównymi posiłkami (przed śniadaniem, obiadem i kolacją). Preparat Exubera przebadano w 25 krajach w grupie ponad 3500 pacjentów; niektórzy z nich stosowali go nawet do 7 lat. Na podstawie tak przeprowadzonych badań wykazano, że efektywność leczenia (określana wielkością zmian HbA_1c), zarówno u chorych na cukrzycę typu 1, jak i u chorych na cukrzycę typu 2, była podobna. Exubera prowadzi do lepszego wyrównania glikemii oraz do mniejszego wzrostu masy ciała w porównaniu z insulinami klasycznymi. Przy stosowaniu tego leku wykazano podobną częstość incydentów hipoglikemii jak po zastosowaniu insulin drogą podskórną. Wykazano ogólną poprawę jakości życia u leczonych Exuberą, przy braku zmian u leczonych insulinami podawanymi podskórnie. U osób ze schorzeniami układu oddechowego efekt metaboliczny stosowanej insuliny wziewnej jest różny w zależności od schorzenia. Exubera powinna znaleźć zastosowanie w 2 następujących grupach pacjentów: u chorych na cukrzycę typu 1, obok długo- i pośrednio długodziałających insulin, u których potencjalne korzyści ze stosowania insuliny wziewnej są większe niż potencjalne ryzyko działań niepożądanych, oraz u chorych na cukrzycę typu 2 przyjmujących doustne leki przeciwcukrzycowe, cechujących się nieunormowanym profilem metabolicznym, wymagających stosowania insuliny.