Klasyczne leki przeciwarytmiczne, stosowane w prewencji nagłej śmierci sercowej, przyniosły rozczarowanie. W związku z tym zwrócono uwagę na leki o potencjalnym działaniu przeciwarytmicznym - inhibitory konwertazy angiotensyny (ACE, angiotensin-converting enzyme). W badaniach klinicznych wykazano, że zapobiegają one arytmiom komorowym oraz, co najważniejsze, nagłym zgonom sercowym. Te korzystne efekty dotyczyły przede wszystkim chorych z niewydolnością serca i po ostrym zawale serca. W wytycznych European Society of Cardiology (ESC) zaleca się stosowanie inhibitorów ACE w celu prewencji nagłej śmierci sercowej w tych grupach pacjentów, nadając im najsilniejszą klasę zaleceń (klasa IA).
Stosowane w ciągu ostatnich 3 dekad leki przeciwarytmiczne, leczenie chirurgiczne i ablacja umożliwiały utrzymanie rytmu zatokowego u wielu pacjentów z migotaniem przedsionków. Jednak żadna z powyższych metod nie wpływa na remodeling przedsionka, który powoduje występowanie tej arytmii. Strategia terapii migotania przedsionków obejmująca stosowanie inhibitorów ACE pozwala na redukcję strukturalnych i elektrofizjo- logicznych zmian w przedsionkach odpowiedzialnych za powstawanie arytmii. W badaniach klinicznych wykazano, że inhibitory ACE zmniejszają częstość występowania migotania przedsionków, zwłaszcza u chorych z niewydolnością serca. W aktualnych wytycznych American College of Cardiology/American Heart Association/ European Society of Cardiology (ACC/AHA/ESC) z 2006 roku po raz pierwszy wspomniano o możliwości prewencji migotania przedsionków za pomocą inhibitorów ACE.