Wydolność fizyczna u chorych z niewydolnością serca

Streszczenie

Wydłużenie życia, rosnące znaczenie czynników ryzyka, takich jak nadciśnienie tętnicze, otyłość, cukrzyca oraz - paradoksalnie - postępy medycyny skutkują wzrostem częstości zachorowań i rozpoznawania niewydolności serca. Dodatkowo rangę problemu zwiększają znaczne koszty społeczne i ekonomiczne tego schorzenia. Istotą niewydolności serca jest spirala reakcji neurohormonalnych, mających w pierwszej fazie zaburzeń charakter kompensacyjny, które, utrzymując się dłużej, prowadzą do postępujących zmian na poziomie molekularnym, komórkowym i narządowym. Zaburzenia dotyczą między innymi mięśni szkieletowych. Wyniki badań, w których analizowano zależności między wydolnością fizyczną, aktywnością fizyczną, siłą mięśni szkieletowych a stopniem zaawansowania choroby, mierzonym za pomocą innych parametrów, wskazują na przydatność prostych pomiarów submaksymalnej wydolności wysiłkowej metodą 6-minutowego testu spacerowego przede wszystkim do monitorowania postępów leczenia niewydolności serca i prognozowania jej przebiegu. Nowoczesna terapia uwzględnia dobroczynny wpływ ruchu na układ autonomiczny, mechanizmy neurohormonalne i metabolizm mięśniowy. Poprawa aktywności fizycznej wpływa też korzystnie na subiektywną komponentę oceny jakości życia chorych.