Pierwotny hiperaldosteronizm - diagnostyka i leczenie w świetle ostatnich wytycznych

Streszczenie

W ostatnich latach toczy się dyskusja dotycząca definicji, częstości występowania oraz metod diagnostycznych pierwotnego hiperaldosteronizmu. Obecnie uważa się, że częstość pierwotnego hiperaldosteronizmu, definiowanego jako autonomiczne wytwarzanie aldosteronu, należy obecnie oceniać na 5-10% u chorych z nadciśnieniem tętniczym. W artykule omówiono metody diagnostyczne - biochemiczne i lokalizacyjne - pierwotnego hiperaldosteronizmu. Przedstawiono także metody biochemiczne i lokalizacyjne służące różnicowaniu dwóch najczęściej występujących postaci pierwotnego hiperaldosteronizmu - przerostu kory nadnerczy i gruczolaka kory nadnerczy. Wobec coraz większej liczby dowodów na niekorzystny wpływ aldosteronu na układ sercowo-naczyniowy, wykraczający poza wpływ na wysokość ciśnienia tętniczego, rozpoznanie i wybór właściwej metody leczenia pierwotnego hiperaldosteronizmu nabiera ważnego znaczenia.
Choroby Serca i Naczyń 2010, 7 (2), 57-61