Statyny w terapii chorego z nadciśnieniem tętniczym — czy tylko działanie hipolipemizujące?

Streszczenie

Nadciśnienie tętnicze i hiperlipidemia występują często w populacji osób dorosłych, zwiększając ryzyko wystąpienia incydentów sercowo-naczyniowych. Aby poprawić profil lipidowy, ale też obniżyć ryzyko sercowo-naczyniowe, zaleca się pacjentom przyjmowanie leków z grupy statyn, których działania pozalipidowe tzw. plejotropowe stanowią dodatkową korzyść z ich zastosowania. Z badań eksperymentalnych wynika, że statyny poza podstawowym działaniem hipolipemizującym, mają dodatkowy efekt hipotensyjny. Jest on osiągany w wyniku oddziaływania na: układ renina–angiotensyna–aldosteron, współczulny oraz na śródbłonek naczyń. W badaniach klinicznych, w których stosowano analizę prędkości fali tętna (pulse wave velocity) udowodniono, że statyny obniżają też centralne ciśnienie tętnicze. Istnieją przekonujące dowody, że intensywne leczenie hipolipemizujące może uchronić wielu pacjentów przed wystąpieniem incydentu sercowo- -naczyniowego. W niedawno opublikowanych badaniach(np. JUPITER), podkreśla się, że przyszłe korzyści z terapii statyną mogą odnosić nie tylko osoby z dużym, ale nawet z umiarkowanym ryzykiem sercowo-naczyniowym, choć dla sformułowania takiego wskazania potrzeba jeszcze dalszych badań. Zgodnie z wynikami publikowanych w ostatnich latach randomizowanych badań, należy już obecnie podkreślić duże znaczenie stosowania wysokich dawek statyn tak, aby zdecydowanie obniżyć ryzyko sercowo-naczyniowe oraz zahamować progresję lub nawet spowodować regresję zmian miażdżycowych. Kolejnym argumentem za wdrożeniem terapii statyną, są korzyści wynikające ich z działań plejotropowych, a w tym również niewielkiego efektu hipotensyjnego rejestrowanego w publikowanych od kilku lat badaniach klinicznych i obserwacyjnych.
Choroby Serca i Naczyń 2010, 7 (4), 165–174