Wartość predykcyjna białka C-reaktywnego jako czynnika ryzyka incydentów sercowo- -naczyniowych — perspektywa 2010 roku

Streszczenie

Związek białka C-reaktywnego (CRP) z ryzykiem wystąpienia incydentów sercowo-naczyniowych jest przedmiotem badań od wielu lat. Dowiedziono, że podwyższone stężenie CRP wiąże się z występowaniem tak zwanych klasycznych czynników ryzyka chorób układu sercowo-naczyniowego, ocenianych w skali ryzyka Framingham. Białko C-reaktywne, jako marker stanu zapalnego, jest uważane za czynnik proaterogenny. Bierze udział w powstawaniu blaszki miażdżycowej, przyczynia się do dysfunkcji śródbłonka, wzmaga gotowość prozakrzepową oraz aktywuje układ dopełniacza. Pozostaje przedmiotem dyskusji, czy CRP jest kluczowym markerem chorób układu sercowo-naczyniowego, czy tylko biernym uczestnikiem aterogenezy. Wyniki przeprowadzonych dotychczas badań są niespójne. W niektórych wykazano ścisły związek podwyższonego stężenia CRP z ryzykiem wystąpienia incydentów sercowo-naczyniowych, w innych związek ten był umiarkowany lub wcale go nie stwierdzono. Również w badaniach, w których do modeli oceny ryzyka sercowo-naczyniowego włączano panel złożony z wielu biomarkerów, nie wykazano istotnego wpływu na poprawę oceny ryzyka. Obecnie nie jest możliwa odpowiedź na pytanie, czy podwyższone stężenie CRP wiąże się bezpośrednio ze zwiększonym ryzykiem sercowo-naczyniowym. Konieczne są dalsze dobrze zaprojektowane prospektywne badania.
Choroby Serca i Naczyń 2010, 7 (4), 201–206