Wstęp: W Polsce żyje około 20 000 osób ze stomią. Co roku wyłania się około 4500 nowych stomii, a późne powikłania kolostomii stanowią coraz większy problem kliniczny. Około 80% pacjentów z kolostomią to chorzy leczeni z powodu raka jelita grubego. Ze względu na coraz lepsze wyniki leczenia raka czas życia chorych po wyłonieniu stomii znacznie się wydłużył, powodując jednak wzrost liczby powikłań wytworzonej kolostomii.
Materiały i metody: W pracy poddano retrospektywnej analizie dokumentację pacjentów z kolostomią, w okresie obserwacji powyżej 12 miesięcy. Ocenie poddano liczbę i rodzaj miejscowych, późnych powikłań w zależności od czasu, jaki upłynął od wytworzenia stomii, rodzaju i trybu wykonanego zabiegu operacyjnego, a u chorych z rakiem jelita grubego - od stopnia zaawansowania klinicznego raka jelita grubego i od zastosowanego leczenia uzupełniającego.
Wyniki: W grupie pacjentów z kolostomią, z okresem obserwacji do 24 miesięcy, powikłania miejscowe występowały w 2,6% przypadków. U chorych obserwowanych ponad 10 lat częstość miejscowych powikłań kolostomii wyniosła 100%. Stwierdzono istotną statystycznie zależność między czasem, jaki upłynął od wytworzenia kolostomii, a występowaniem miejscowych, późnych powikłań kolostomii (test χ² Pearsona, p < 0,001). U chorych po leczeniu uzupełniającym z powodu raka jelita grubego miejscowe, późne powikłania kolostomii występowały w 35%, natomiast w grupie, w której nie stosowano leczenia uzupełniającego, odsetek powikłań był mniejszy i wynosił 24%. Różnica była istotna statystycznie (test χ² Pearsona, p < 0,01).
Wniosek: Występowanie miejscowych, późnych powikłań kolostomii wzrasta wraz z czasem, jaki upłynął od wytworzenia stomii. Powikłania kolostomii stwierdza się statystycznie częściej u chorych po leczeniu uzupełniającym z powodu raka jelita grubego.