Vol 9, No 2 (2002): Folia Cardiologica
Original articles
Published online: 2002-02-01
Ablacja prądem o wysokiej częstotliwości w leczeniu chorych z drogami dodatkowego przewodzenia o lokalizacji przegrodowej przedniej (parahisian) - doświadczenie własne
Folia Cardiol 2002;9(2):147-155.
Abstract
Wstęp: Istotą zespołów preekscytacji jest obecność nieprawidłowego połączenia
między przedsionkiem a komorą - drogi dodatkowej (AP). Lokalizacja dróg dodatkowych
jest zmienna osobniczo. Lokalizacja przednioprzegrodowa (parahisian) jest uznanym
czynnikiem ryzyka powikłań zabiegów ablacji prądem o wysokiej częstotliwości (RFCA),
jest również związana z wyższym odsetkiem nawrotów w obserwacji odległej.
Cel pracy: Ocena przebiegu, skuteczności i powikłań zabiegów RFCA oraz odległych wyników leczenia u chorych z przednioprzegrodowymi AP.
Materiał i metody: Grupę badaną stanowiło 11 objawowych chorych, u których w badaniu elektrofizjologicznym stwierdzono AP przegrodową przednią i u których podjęto jednoczesną próbę RFCA drogi dodatkowej. Lokalizację AP (mapowanie) przeprowadzano opierając się na kryteriach anatomicznych, jak i elektrofizjologicznych - na podstawie zapisów jedno- i dwubiegunowych z elektrody ablacyjnej. W celu stabilizacji pozycji elektrody i zapobieżenia jej przemieszczeniu w okolicę pęczka Hisa każdorazowo stosowano koszulki stabilizujące. Bezpieczne ułożenie elektrody ablacyjnej kontrolowano stosując stymulację programowaną przedsionka o czasie sprzężenia bodźca dodatkowego krótszym od refrakcji AP. Analizie poddano przebieg i skuteczność RFCA, liczbę powikłań oraz nawrotów przewodzenia przez AP w obserwacji odległej.
Wyniki: Całkowity czas trwania zabiegu wynosił 80–220 min (średnio 154 ± 54 min), czas fluoroskopii - 25-90 min (średnio 35 ± 22 min), liczba aplikacji prądu - 5-12 (średnio 9,5 ± 2,4). Skuteczny zabieg RFCA wykonano u 9 pacjentów (82%), ablacja okazała się nieskuteczna u 2 chorych. Jawne klinicznie nawroty zespołu WPW obserwowano u 2 osób (18%), w tym u jednej z mnogimi AP. Nie obserwowano żadnych powikłań RFCA.
Wnioski: Ablacja prądem o wysokiej częstotliwości z użyciem opisanej powyżej metodyki jest bezpieczną i skuteczną metodą leczenia pacjentów z AP o lokalizacji przednioprzegrodowej.
Cel pracy: Ocena przebiegu, skuteczności i powikłań zabiegów RFCA oraz odległych wyników leczenia u chorych z przednioprzegrodowymi AP.
Materiał i metody: Grupę badaną stanowiło 11 objawowych chorych, u których w badaniu elektrofizjologicznym stwierdzono AP przegrodową przednią i u których podjęto jednoczesną próbę RFCA drogi dodatkowej. Lokalizację AP (mapowanie) przeprowadzano opierając się na kryteriach anatomicznych, jak i elektrofizjologicznych - na podstawie zapisów jedno- i dwubiegunowych z elektrody ablacyjnej. W celu stabilizacji pozycji elektrody i zapobieżenia jej przemieszczeniu w okolicę pęczka Hisa każdorazowo stosowano koszulki stabilizujące. Bezpieczne ułożenie elektrody ablacyjnej kontrolowano stosując stymulację programowaną przedsionka o czasie sprzężenia bodźca dodatkowego krótszym od refrakcji AP. Analizie poddano przebieg i skuteczność RFCA, liczbę powikłań oraz nawrotów przewodzenia przez AP w obserwacji odległej.
Wyniki: Całkowity czas trwania zabiegu wynosił 80–220 min (średnio 154 ± 54 min), czas fluoroskopii - 25-90 min (średnio 35 ± 22 min), liczba aplikacji prądu - 5-12 (średnio 9,5 ± 2,4). Skuteczny zabieg RFCA wykonano u 9 pacjentów (82%), ablacja okazała się nieskuteczna u 2 chorych. Jawne klinicznie nawroty zespołu WPW obserwowano u 2 osób (18%), w tym u jednej z mnogimi AP. Nie obserwowano żadnych powikłań RFCA.
Wnioski: Ablacja prądem o wysokiej częstotliwości z użyciem opisanej powyżej metodyki jest bezpieczną i skuteczną metodą leczenia pacjentów z AP o lokalizacji przednioprzegrodowej.
Keywords: zespół preekscytacjinawrotny częstoskurcz przedsionkowo-komorowyablacja prądem o wysokiej częstotliwościparahisian
