Wytyczne amerykańskie JNC 7 w każdym przypadku niepowikłanego nadciśnienia tętniczego zalecają rozpoczęcie terapii hipotensyjnej od diuretyku tiazydowego. Podstawą do tej zmiany zaleceń stały się wyniki badania ALLHAT, w którym diuretyk tiazydowy okazał się równie skuteczny jak bloker kanałów wapniowych i inhibitor konwertazy angiotensyny (ACE) w prewencji poważnych incydentów sercowo-naczyniowych, a w redukcji ryzyka niektórych powikłań (udar mózgu, niewydolność krążenia) był skuteczniejszy. Przedstawiono argumenty za i przeciw tej tezie, dotyczące mechanizmów działania hipotensyjnego diuretyków tiazydowych, przypisywanych im metabolicznych i elektrolitowych skutków ubocznych, protekcji narządowej tej grupy leków i wyników innych badań klinicznych, oceniających tiazydy w porównaniu z placebo lub nowymi lekami hipotensyjnymi. Omówiono również aktualne wskazania do zastosowania diuretyków tiazydowych w terapii nadciśnienia tętniczego. Wydaje się, że wobec wyników ostatnich badań diuretyki tiazydowe zasługują na szersze zastosowanie, jednak przypisywanie im roli leków pierwszego rzutu w każdym przypadku nadciśnienia tętniczego nie jest dostatecznie udowodnione.