Udar mózgu jest trzecią, po chorobach serca i nowotworach, przyczyną zgonów oraz najczęstszą przyczyną trwałej niesprawności u osób powyżej 40. roku życia. W Polsce niepełnosprawność po tym incydencie dotyka 70% chorych i jest zdecydowanie wyższa niż w innych krajach rozwiniętych. Coraz powszechniejsze stają się informacje, iż udar dotyka tez młodych osób, aktywnych seksualnie, natomiast ten aspekt funkcjonowania pacjentów schodzi na dalszy plan, zarówno dla pacjentów, jak i specjalistów. W obiegowej opinii dysfunkcje seksualne wydają się mniej istotne niż inne zaburzenia powstałe w wyniku udaru. Pacjenci po przebytym udarze zgłaszają spadek wszystkich funkcji seksualnych, takich jak libido, zdolność do erekcji i orgazmu, nawilżenia pochwy, a również satysfakcji seksualnej, znacznie spada także częstotliwość współżycia. Pojawienie się dysfunkcji seksualnych u tych pacjentów zależy od wielu zmiennych. Wśród nich można wyróżnić wielkość ogniska udarowego, sposób leczenia tego incydentu, czy poziom ogólnej niepełnosprawności poudarowej. Część dysfunkcji seksualnych ma charakter przejściowy, a początkowych okresie wynikają głównie z deficytu neurologicznego (afazja, zaburzenia ruchowe, niedowład czy porażenie kończyn), a w późniejszym okresie znaczącą rolę odgrywają również czynniki psychologiczne. Zaburzenia te wykazują również pewna dynamikę w czasie. Etiologia poudarowych dysfunkcji seksualnych jest wieloczynnikowa, obejmuje zarówno czynniki organiczne, jak i psychosocjalne oraz psychologiczne. Wśród czynników psychologicznych występująca po udarze depresja, lęk czy strach przed nawrotem może prowadzić do zmniejszenia popędu seksualnego. Nieprawidłowe funkcjonowanie seksualne pacjentów po udarze może być związane z nieprawidłowym funkcjonowaniem układu moczowo-płciowego, wśród czego wyróżnia się nietrzymanie moczu. Rehabilitacja takich pacjentów wymaga działań multidyscyplinarnych.