dostęp otwarty

Tom 19 (2021): Continuous Publishing
Artykuł przeglądowy
Opublikowany online: 2021-10-21
Pobierz cytowanie

Detranzycja — przyczyny i wpływ zjawiska na proces diagnostyczny dysforii płciowej (F64.0)

Dominik Haak1, Olga Madej2
·
Seksuologia Polska 2021;19.
Afiliacje
  1. Absolwent kierunku psychologia na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu oraz studiów podyplomowych “Seksuologia Kliniczna – Opiniowanie, Edukacja, Terapia” na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
  2. Absolwentka kierunku psychologia na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu oraz studiów podyplomowych “Seksuologia Kliniczna – Opiniowanie, Edukacja, Terapia” na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu

dostęp otwarty

Tom 19 (2021): Continuous Publishing
Prace poglądowe (nadesłane)
Opublikowany online: 2021-10-21

Streszczenie

Celem niniejszego artykułu jest przedstawienie zjawiska detranzycji rozumianej jako zaprzestanie terapii prowadzonych w ramach tranzycji medycznej i/lub próba cofnięcia zmian, które zaszły w jej wyniku. Detranzycja nie u każdej osoby przebiega tak samo; może oznaczać zaprzestanie terapii hormonalnej i przestawienie się z powrotem na endogenne hormony i/lub chirurgiczne zabiegi przywracające poprzedni wygląd (zgodny z pierwotnie nadaną płcią metrykalną). Zjawisko dotyczy społeczności osób transpłciowych i można rozważać w kontekście znaczenia społeczno-kulturowego oraz medycznego. Praca ma charakter teoretyczny, stanowi przegląd badań oraz swoistą próbę integracji dotychczasowej wiedzy. Przedstawia definicję zjawiska detranzycji, dane dotyczące jej rozpowszechnienia, możliwe przyczyny podjęcia decyzji o detranzycji, wnioski z badań osób transpłciowych. Autorzy proponują możliwe sposoby wzbogacenia procesu diagnostycznego oraz psychoedukacyjnego osób w procesie tranzycji tak, aby zminimalizować potencjalne szkody psychiczne i fizyczne. Autorzy zakładają na podstawie dostępnej literatury, że na występowanie zjawiska znaczący wpływ mają: błędnie prowadzony proces diagnostyczny; niezadowalające rezultaty zabiegów chirurgicznych; niedostateczne konfrontowanie osób ubiegających się o rozpoczęcie procesu tranzycji z ich oczekiwaniami wobec efektów zabiegów; nieuwzględnianie niebinarności w procesie diagnostycznym; niedostateczna opieka psychologiczna po zakończeniu procesu tranzycji; brak wsparcia ze strony najbliższych; odrzucenie społeczne.

Streszczenie

Celem niniejszego artykułu jest przedstawienie zjawiska detranzycji rozumianej jako zaprzestanie terapii prowadzonych w ramach tranzycji medycznej i/lub próba cofnięcia zmian, które zaszły w jej wyniku. Detranzycja nie u każdej osoby przebiega tak samo; może oznaczać zaprzestanie terapii hormonalnej i przestawienie się z powrotem na endogenne hormony i/lub chirurgiczne zabiegi przywracające poprzedni wygląd (zgodny z pierwotnie nadaną płcią metrykalną). Zjawisko dotyczy społeczności osób transpłciowych i można rozważać w kontekście znaczenia społeczno-kulturowego oraz medycznego. Praca ma charakter teoretyczny, stanowi przegląd badań oraz swoistą próbę integracji dotychczasowej wiedzy. Przedstawia definicję zjawiska detranzycji, dane dotyczące jej rozpowszechnienia, możliwe przyczyny podjęcia decyzji o detranzycji, wnioski z badań osób transpłciowych. Autorzy proponują możliwe sposoby wzbogacenia procesu diagnostycznego oraz psychoedukacyjnego osób w procesie tranzycji tak, aby zminimalizować potencjalne szkody psychiczne i fizyczne. Autorzy zakładają na podstawie dostępnej literatury, że na występowanie zjawiska znaczący wpływ mają: błędnie prowadzony proces diagnostyczny; niezadowalające rezultaty zabiegów chirurgicznych; niedostateczne konfrontowanie osób ubiegających się o rozpoczęcie procesu tranzycji z ich oczekiwaniami wobec efektów zabiegów; nieuwzględnianie niebinarności w procesie diagnostycznym; niedostateczna opieka psychologiczna po zakończeniu procesu tranzycji; brak wsparcia ze strony najbliższych; odrzucenie społeczne.
Pobierz cytowanie

Słowa kluczowe

dysforia płciowa, tranzycja, korekta płci, detranzycja

Informacje o artykule
Tytuł

Detranzycja — przyczyny i wpływ zjawiska na proces diagnostyczny dysforii płciowej (F64.0)

Czasopismo

Journal of Sexual and Mental Health

Numer

Tom 19 (2021): Continuous Publishing

Typ artykułu

Artykuł przeglądowy

Opublikowany online

2021-10-21

Wyświetlenia strony

5262

Wyświetlenia/pobrania artykułu

530

DOI

10.5603/SP.2021.0008

Rekord bibliograficzny

Seksuologia Polska 2021;19.

Słowa kluczowe

dysforia płciowa
tranzycja
korekta płci
detranzycja

Autorzy

Dominik Haak
Olga Madej

Referencje (18)
  1. Stewart C. Lesbian, Gay, Bisexual, and Transgender Americans at Risk: Problems and Solutions. 2. 2018: 247.
  2. Dora M, Grabski B, Dobroczyński B. Dysforia płciowa, niezgodność płciowa i nonkonformizm płciowy w adolescencji–zmiany i wyzwania diagnostyczne. Psychiatria Polska. 2021; 55(1): 23–37.
  3. Yarbrough E. Transgender Mental Health. American Psychiatric Pub. 2018.
  4. Pollock N. I Wanted to Take My Body Off: Detransitioned. The Atlantic (Documentary notes). 2018.
  5. Bancroft J. Seksualność człowieka. Elsevier Urban & Partner, Wrocław 2011.
  6. Yoo A. Transition regret and detransition. In: Stewart C. ed. Lesbian, Gay, Bisexual, and Transgender Americans at Risk: Problems and Solutions. Volume 2. Praeger, Santa Barbara 2018: 181–191.
  7. Danker S, Narayan S, Bluebond-Langner R, et al. Abstract. Plastic and Reconstructive Surgery - Global Open. 2018; 6: 189.
  8. James S, Herman J, Rankin S, i wsp. The report of the 2015 US transgender survey. 2016.
  9. Boslaugh S. Transgender Health Issues. Greenwood Publishing Group Inc, Santa Barbara 2018.
  10. Dhejne C, Öberg K, Arver S, et al. An analysis of all applications for sex reassignment surgery in Sweden, 1960-2010: prevalence, incidence, and regrets. Arch Sex Behav. 2014; 43(8): 1535–1545.
  11. Borreli L. Transgender surgery: regret rates highest in male-to-female reassignment operations. Newsweek. 2017.
  12. Olsson SE, Möller A. Regret after sex reassignment surgery in a male-to-female transsexual: a long-term follow-up. Arch Sex Behav. 2006; 35(4): 501–506.
  13. Landén M, Wålinder J, Hambert G, et al. Factors predictive of regret in sex reassignment. Acta Psychiatr Scand. 1998; 97(4): 284–289.
  14. Lawrence AA. Factors associated with satisfaction or regret following male-to-female sex reassignment surgery. Arch Sex Behav. 2003; 32(4): 299–315.
  15. Pfafflin F. Regrets After Sex Reassignment Surgery. Journal of Psychology & Human Sexuality. 1993; 5(4): 69–85.
  16. Usher R. North American Lexicon of Transgender Terms. GLB Publishers, San Francisco 2006.
  17. Grabski B, Rachoń D, Czernikiewicz Wet al. Zalecenia Polskiego Towarzystwa Seksuologicznego dotyczące opieki nad zdrowiem dorosłych osób transpłciowych–stanowisko panelu ekspertów. https://docplayer.pl/203057820-Komunikacja-i-zrozumienie-pacjentow-lgbt.html.
  18. Wiepjes CM, Nota NM, de Blok CJM, et al. The Amsterdam Cohort of Gender Dysphoria Study (1972-2015): Trends in Prevalence, Treatment, and Regrets. J Sex Med. 2018; 15(4): 582–590.

Regulamin

Ważne: serwis https://journals.viamedica.pl/ wykorzystuje pliki cookies. Więcej >>

Używamy informacji zapisanych za pomocą plików cookies m.in. w celach statystycznych, dostosowania serwisu do potrzeb użytkownika (np. język interfejsu) i do obsługi logowania użytkowników. W ustawieniach przeglądarki internetowej można zmienić opcje dotyczące cookies. Korzystanie z serwisu bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zapisane w pamięci komputera. Więcej informacji można znaleźć w naszej Polityce prywatności.

Czym są i do czego służą pliki cookie możesz dowiedzieć się na stronie wszystkoociasteczkach.pl.

Wydawcą serwisu jest VM Media Group sp. z o.o., ul. Świętokrzyska 73, 80–180 Gdańsk

tel.:+48 58 320 94 94, faks:+48 58 320 94 60, e-mail:  viamedica@viamedica.pl