Wstęp: Edukacja seksualna jako element całego procesu wychowania powinna odbywać się zarówno w domach, jak i w szkołach. Poprawnie realizowana wspiera rozwój człowieka, powinna jednak być dostosowana do możliwości rozwojowych określonych dla danego wieku. W Polsce jest realizowana w szkołach pod postacią przedmiotu Wychowanie do Życia w Rodzinie, który stał się obiektem wielu analiz wskazujących na liczne zaniedbania i błędy w realizacji wspomnianych zajęć. Materiał i metody: Badania przeprowadzono w formie ankiet papierowych własnego autorstwa na grupie 46 nauczycielek. Celem badań było zweryfikowanie ich poglądów na edukację seksualną oraz jej roli w ich życiu zawodowym. Pytania dotyczyły postrzeganych potrzeb i trudności związanych z nauczaniem edukacji seksualnej w systemie oświaty. Zapytano także o opinie na temat odpowiedniego wieku, w którym należy wprowadzać poszczególne zagadnienia. Wyniki: Większość badanych osób stwierdziła, że wiedza z zakresu edukacji seksualnej jest im potrzebna w pracy zawodowej oraz że poszerzają ją, korzystając z różnego rodzaju źródeł. Najczęściej wybieranymi źródłami potencjalnych trudności były brak pomocy edukacyjnej oraz opór ze strony rodziców. Respondentki wskazywały także na to, że to rodzice, nauczyciele i profesjonaliści powinni być w największym stopniu odpowiedzialni za edukację seksualną dzieci i młodzieży. Wnioski: Pomimo tego, że w większości odpowiedzi uczestniczek dotyczące wieku, w którym najlepiej poruszać określone tematy z zakresu edukacji seksualnej są zbieżne z wytycznymi WHO w tym zakresie istnieje potrzeba zwiększenia przygotowania nauczycieli/lek. Wsparcie to powinno dotyczyć zarówno aspektu wiedzy, jak i kompetencji i umiejętności, co może przyczynić się do większej dbałości w zakresie zdrowia seksualnego kolejnych pokoleń.