Zaburzenie osobowości borderline (BPD) cechują się dużą chwiejnością emocjonalną, słabą kontrolą emocji oraz nastroju, impulsywnością, wysokim poziomem napięcia, niskim progiem tolerancji frustracji. U osób z zaburzeniami borderline występuje lęk przed odrzuceniem, lęk przed bliskością oraz trudności w nawiązaniu więzi. Często cechuje ich silne pragnienie bardzo bliskiej, wręcz symbiotycznej, wyłącznej relacji z partnerem. Osoby takie są skłonne podejmować nawet najbardziej ekstremalne ryzykowne zachowania seksualne w celu zadowolenia i przywiązania do siebie partnera. Przyczyny zdrady borderline wynikające z organizacji osobowości to przede wszystkim zaburzenia w badaniu i ocenie rzeczywistości. Chwiejność dotyczy emocji, postaw, bliskich związków międzyludzkich, poglądów, zainteresowań, co oznacza ogólną życiową, osobistą i zawodową niestabilność. U pacjentów z BPD występuje statystycznie istotnie większa liczba partnerów seksualnych. Cechy narcystyczne i socjopatyczne występujące w borderline powodują, że taka osoba zdradza, bo lubi wyzwania, chce sobie podnieść samoocenę bądź z powodu obawy przed monotonią i nudą. Osoby borderline mają często skrajnie impulsywne podejście do własnej seksualności, zdarza się, że decydują się na ryzykowne zachowania z wieloma partnerami. Współżycie z licznymi partnerami może być formą samoleczenia z poczucia samotności lub znudzenia czy odrętwienia. Niekiedy zdrada jest formą zemsty na bliskiej osobie bądź na sobie, może być formą karania się. Behawioralna funkcja zdrady wiąże się przede wszystkim z potrzebą dostymulowania się, sposobem na redukcję napięcia. Może wynikać z konieczności poddania się kompulsjom oraz potrzeby ucieczki przed nudą i pustką.