English Polski
Tom 15, Nr 1 (2017)
Artykuł przeglądowy
Opublikowany online: 2017-09-06

dostęp otwarty

Wyświetlenia strony 2706
Wyświetlenia/pobrania artykułu 6363
Pobierz cytowanie

Eksport do Mediów Społecznościowych

Eksport do Mediów Społecznościowych

Psychoterapia grupowa preferencyjnych sprawców czynów pedofilnych w nurcie poznawczo-behawioralnym

Dorota Baran, Wiesław Czernikiewicz
DOI: 10.5603/17–26
Seksuologia Polska 2017;15(1).

Streszczenie

W artykule przedstawiono sprawców przestępstw seksualnych wobec dzieci, zarówno tych preferencyjnych, jak i tych zastępczych. Preferencyjni sprawcy podejmują zachowania seksualne wobec dzieci, ponieważ dotknięci są zaburzeniami preferencji seksualnych pod postacią pedofilii (ICD-10 ― F65.4; DSM-V ― 302.2). Sprawcy zastępczy jako partnera seksualnego preferują osoby dorosłe, ale z powodu różnych, biopsychospołecznych uwarunkowań, podejmują kontakt seksualny z dzieckiem, traktując go jako partnera zastępczego. Zarówno z punktu widzenia klinicznego, jak i prawnego, programami terapii objęci powinni być preferencyjni sprawcy przestępstw seksualnych wobec dzieci.

W artykule przedstawiono ewaluację oddziaływań specjalistycznych wobec sprawców przestępstw seksualnych. Różnice, jakie uzyskano w stopniu ponownego popełnienia czynu pedofilnego, mogą wynikać z zastosowanych różnych podejść terapeutycznych, ale mogą również być skutkiem różnic metodologicznych stosowanych w poszczególnych metaanalizach.

Autorzy zaprezentowali, wypracowany przez siebie i użyty w pracy klinicznej, program terapii grupowej dla preferencyjnych sprawców czynów pedofilnych w nurcie poznawczo-behawioralnym.

Artykuł dostępny w formacie PDF

Pokaż PDF Pobierz plik PDF

Referencje

  1. Porzecka B. Kodeks karny Kodeks postępowania karnego Kodeks karny wykonawczy. Wydawnictwo CH Beck, Warszawa 2005.
  2. Czernikiewicz W. Sprawcy przestępstw seksualnych wobec dzieci. Konferencja: Różne oblicza pedofilii. (materiały niepublikowan)e. Sopot: USWPS, 2014 .
  3. Gałecki P, Święcicki Ł. Kryteria diagnostyczne z DSM-V. Desk reference. Urban & Partner, Wrocław 2013.
  4. Pużyński S, Wciórka J. Klasyfikacja zaburzeń psychicznych i zaburzeń zachowania w ICD-10. Badawcze kryteria diagnostyczne. Uniwersyteckie Wydawnictwo Medyczne „Vesalius. 1993: Warszawa.
  5. Wciórka J. Kryteria diagnostyczne według DSM-IV-TR. Elsevier Urban & Partner, Wrocław 2008.
  6. Czernikiewicz W, Pawlak-Jordan B. Wykorzystywanie seksualne dzieci. Fundacja Dzieci Niczyje, Warszawa 1998.
  7. Gierowski JK, Kasparek K. Nowe regulacje dotyczące postępowania ze sprawcami tzw. przestępstw seksualnych na tle aktualnego stanu wiedzy w zakresie redukcji recydywy seksualnej. Psychiatria i Psychologia Sądowa. 2011; 4: 1.
  8. Moster A, Wnuk D, Jeglic E. Cognitive Behavioral Therapy Interventions With Sex Offenders. Journal of Correctional Health Care. 2008; 14(2): 109–121.
  9. MacKenzie DL. What works in correction: reducing the criminal activities of offenders and delinquents. Cambridge University Press, New York 2006.
  10. deBaca LC, Matson S, Przybylski R. Effectiveness of treatment for adult sex offenders. NCJP. 2015: NCJP.
  11. Duwe G, Goldman RA. The impact of prison-based treatment on sex offender recidivism: evidence from Minnesota. Sex Abuse. 2009; 21(3): 279–307.
  12. Seto MC, Marques JK, Harris GT, et al. Good science and progress in sex offender treatment are intertwined: a response to marshall and marshall (2007). Sex Abuse. 2008; 20(3): 247–255.
  13. Marshall W, Marshall L, Serran G. O’Brien M. Skuteczna terapia sprawców przestępstw seksualnych: program Rockwood. Dziecko krzywdzone. 2007; 1: 18.
  14. Marcinek P, Peda A. Leczenie sprawców przestępstw seksualnych – kompleksowy program terapii. Psychoterapia. 2010; 3: 154.
  15. Baran, D. Psychoterapia preferencyjnych sprawców czynów pedofilnych. Konferencja: Różne oblicza pedofilii. Sopot: USWPS; 2014 (materiały niepublikowane.
  16. Marshall W. Praca ze sprawcami przestępstw seksualnych. Materiały szkoleniowe. Sulejów: Centralny Zarząd Służby Więziennej i Fundacja Dzieci Niczyje. 2007.
  17. Czernikiewicz W. Przestępcy seksualni – wykład. Kurs specjalizacyjny: . Seksuologia sądowa. Warszawa: Centrum Medyczne Kształcenia Podyplomowego (materiały niepublikowane). 2015.
  18. Rutkowski, R. i Sroka, W. Projekt systemu oddziaływań terapeutycznych wobec sprawców przestępstw na tle seksualnym w okresie odbywania kary pozbawienia wolności. Seksuologia Polska. 2007; 5: 1.
  19. Salter AC. Pokonywanie traumy. Jak zrozumieć i leczyć dorosłe ofiary wykorzystywania seksualnego w dzieciństwie. Wydawnictwo Media Rodzina, Poznań 2003.
  20. Beckett R, Beech A, Fisher D, Fordham AS. Community-based treatment for sex offenders: An evaluation of seven treatment programmes. Home Office, London 1994: Home.
  21. Barbaree HE. Denial and minimization among sex offenders: assessment and treatment outcome. Forum on Corrections Research. 1991; 3: 30–33.
  22. Marshall WL, Anderson D, Fernandez Y. Cognitive behavioral treatment of sexual offenders. Wiley, Chichester 1999.
  23. Hall G. Theory-Based Assessment, Treatment, and Prevention of Sexual Aggression. 1996.
  24. Craig LA, Browne KD. Metody oceny ryzyka recydywy przestępstw seksualnych. Dziecko Krzywdzone: Teoria Badania Praktyka. 2007; 18: 20–40.
  25. Harris A The Sex Offender Need Assessment Rating (SONAR): A Method for Measuring Change in Risk Levels 2000-1. http://www.publicsafety.gc.ca/res/cor/rep/_fl/sonar-eebds-eng. (2000).