English Polski
Tom 14, Nr 2 (2016)
Praca badawcza (oryginalna)
Opublikowany online: 2016-12-29

dostęp otwarty

Wyświetlenia strony 839
Wyświetlenia/pobrania artykułu 1645
Pobierz cytowanie

Eksport do Mediów Społecznościowych

Eksport do Mediów Społecznościowych

Własna skuteczność a akceptacja odpowiedzialności oraz empatia względem ofiar — weryfikacja klasyfikacji sprawców przestępstw seksualnych opartej na ścieżkach prowadzących do przestępstwa

Donata Szalbierz
DOI: 10.5603/71-78
Seksuologia Polska 2016;14(2).

Streszczenie

WSTĘP: Doniesienia z badań empirycznych wskazują na znaczącą rolę poczucia własnej skuteczności w inicjacji i przebiegu terapii. Analizę własną przeprowadzono w celu porównania poziomu tego zasobu w grupie sprawców przestępstw seksualnych o różnym statusie terapeutycznym (przed, w trakcie, po). Ponadto założono zweryfikowanie użyteczności klasyfikacji ścieżek prowadzących do przestępstwa postulowanych przez model samoregulacji jako zmiennej różnicującej wybrane efekty terapii: akceptację odpowiedzialności oraz empatię wobec ofiar.

MATERIAŁ I METODY: Badaniu poddano grupę 29 mężczyzn odbywających (w systemie terapeutycznym) karę pozbawienia wolności w związku z popełnieniem przestępstwa przeciwko wolności seksualnej i obyczajności. W celu oszacowania poziomu zmiennych wymienionych we wstępie posłużono się Skalą Uogólnionego Poczucia Własnej Skuteczności oraz wywiadem opartym na kryteriach przypisanych do Skali Osiągnięć Terapeutycznych. Ponadto dla określenia typu ścieżek obranych przez sprawców dla pozyskania ofiary przeprowadzono wywiad na podstawie Protokołu Kodowania Ścieżek Samoregulacji i twierdzeń do niego skonstruowanych.

WYNIKI: Poziom poczucia własnej skuteczności różnicował sprawców uczestniczących aktualnie w terapii od oczekujących na leczenie. Sprawcy realizujący ścieżkę aktywnie unikającą wobec obiektu dewiacji uzyskali najwyższe wyniki w akceptacji własnej odpowiedzialności oraz empatii względem ofiar, najniższe — sprawcy jawnie zbliżający się do ofiary.

WNIOSKI: Zarówno status terapeutyczny, jak i ścieżki prowadzące do przestępstwa proponowane przez model samoregulacji okazały się istotnym predyktorem przewidywanych różnic odnośnie do poczucia własnej skuteczności, w pierwszym warunku, oraz wybranych wskaźników efektywności terapii w drugim. Zaobserwowana dysproporcja w natężeniu efektów terapii (poczucie odpowiedzialności oraz empatia względem ofiar) jest spójna z charakterystyką dróg wiodących do przestępstwa postulowanych przez model samoregulacji.

Referencje

  1. Kodeks Karny, Agencja Wydawnicza M-Z 2011.
  2. Kodeks Karny Wykonawczy. Wolters Kluwer Polska 2010.
  3. Rakowska J. Skuteczność psychoterapii. SOLAR, Warszawa 2005.
  4. Marshall W, Marshall L, Serran G, Fernandez Y. Treating sexual offenders. An Integrated Approach. Taylor and Francis Group, , New York 2006.
  5. Rutkowski R. Oddziaływanie terapeutyczne względem sprawców przestępstw seksualnych. Materiały niepublikowane. Instytut Psychologii UJ, Kraków 2010.
  6. Rutkowski R, Sroka W. Projekt systemu oddziaływań terapeutyczny tle seksualnym. Seksuologia polska. 2007; 1: 1–8.
  7. Beisert M. Komunikacja ze sprawcami przemocy seksualnej w przebiegu psychoterapii. . In: Cierpiałkowska L, Wolska A. ed. Komunikowanie się w psychoterapii. AMP Studio Paweł Majewski, Szczecin 2003.
  8. Marcinek P, Peda A. Terapia sprawców przestępstw seksualnych w warunkach izolacji więziennej. Seksuologia Polska . 2009; 7: 59–64.
  9. Łuszczyńska A. Zmiana zachowań zdrowotnych. Dlaczego dobre chęci nie wystarczają? GWP, Gdańsk 2004.
  10. Grzesiuk L, Suszek H. Psychoterapia. Integracje. ENTEIA, Warszawa 2010: Warszawa.
  11. Kościelak R. Poczucie umiejscowienia kontroli i własnej skuteczności w zdrowiu i chorobie. Oficyna Wydawnicza IMPULS, Kraków 2010.
  12. Ward T, Hudson SM, Keenan T. A Self-Regulation Model of the Sexual Offense Process. Sexual Abuse: A Journal of Research and Treatment. 1998; 10(2): 141–157.
  13. WARD T, LOUDEN K, HUDSON SM, et al. A Descriptive Model of the Offense Chain for Child Molesters. Journal of Interpersonal Violence. 1995; 10(4): 452–472.
  14. Imieliński K. Seksiatria 2. Patologie społeczne . Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1980.
  15. Juczyński Z. Narzędzia pomiaru w promocji i psychologii zdrowia. Pracownia Testów Psychologicznych Polskiego Towarzystwa Psychologicznego, Warszawa 2001.
  16. Lambine M.E. Pedophilic, rapist and mixed sexual offenders: an application of the self-regulation model. Psychology Theses, Paper 6. Bristol 2010. http://www.researchgate.net (2.07.2012).
  17. Lambine M., Leguizamo A. The Self Regulation Model: Research Findings and Implications for Treatment. MASOC/MATSA Conference, Malborough 2010. http://docs.rwu.edu (2.07.2015).