WSTĘP: Problematyka czynników wpływających na przestępczość seksualną jest złożona. Ważne miejsce w przestępczości seksualnej zajmują trwałe anomalie osobowości i ich koincydencja z innymi zaburzeniami psychopatologicznymi. Nie wypracowano dotychczas teorii tłumaczących etiopatogenezę zaburzeń osobowości i ich roli w seksualnych zachowaniach przestępczych.

MATERIAŁ I METODY: Celem pracy była ocena, które czynniki psychospołeczne i psychopatologiczne są charakterystyczne dla sprawców przestępstw seksualnych z trwałymi anomaliami osobowości (z cechami antysocjalnymi i bliżej nieokreślonymi), a które dla sprawców bez trwałych anomalii osobowości. Materiał badawczy stanowiły 180 opinie sądowe, psychiatryczno-seksuologiczne, wydane przez biegłych Przychodni Zdrowia Psychicznego 10 Wojskowego Szpitala Klinicznego w Bydgoszczy latach 2004–2012. Opinie te wydawano osobom płci męskiej, które popełniły przestępstwa seksualne (rozdz. XXV polskiego Kodeksu Karnego: „Przestępstwa przeciwko wolności seksualnej i obyczajności”). Wykorzystano stworzony na potrzeby badania kwestionariusz zatytułowany „Karta Badania Czynników Determinujących Seksualne Zachowania Przestępcze”.

WYNIKI: Zaobserwowano istotne statystycznie różnice pomiędzy badanymi grupami.

WNIOSKI: 1. Wyraźna koincydencja zaburzeń osobowości i zaburzeń związanych z nadużywaniem substancji psychoaktywnych widoczna jest wśród sprawców przestępstw seksualnych z osobowością z cechami antysocjalnymi. 2. Czynniki predykcyjne kształtujące osobowość antysocjalną (dyssocjalną) pojawiają się w okresie rozwojowym, wśród których decydującą rolę wiedzie niski poziom funkcjonowania społecznego rodziny i jej zaburzona struktura.