Życie seksualne kobiet po operacjach uroginekologicznych

Violetta Skrzypulec; Bogusława Piela; Agnieszka Drosdzol

Tom 4, Nr 1 (2006)

Artykuł przeglądowy

Opublikowany online: 2006-01-19

Pokaż PDF

Pobierz plik PDF

Pobierz cytowanie

Życie seksualne kobiet po operacjach uroginekologicznych

Violetta Skrzypulec, Bogusława Piela, Agnieszka Drosdzol

Seksuologia Polska 2006;4(1):16-35.

Tom 4, Nr 1 (2006)

Prace poglądowe (nadesłane)

Opublikowany online: 2006-01-19

Streszczenie

Najczęstszą przyczyną przeprowadzania operacji uroginekologicznych u kobiet jest nietrzymanie moczu. Do metod leczenia wysiłkowego nietrzymania moczu należy leczenie zachowawcze (farmakoterapia, fizjoterapia) i operacyjne.
Istnieje wiele sposobów operacyjnego leczenia wysiłkowego nietrzymania moczu, co świadczy o niedoskonałości tych metod. Ocena zabiegów uroginekologicznych, oprócz skuteczności redukcji podstawowego objawu, jakim jest nietrzymanie moczu, powinna również dotyczyć wpływu zabiegu na jakość życia seksualnego, seksualność oraz funkcje seksualne kobiet. Można ją przeprowadzić za pomocą odpowiednio skonstruowanych do takiej oceny kwestionariuszy.
Amerykańskie Towarzystwo Psychiatryczne opracowało umieszczoną w DSM-IV klasyfikację zaburzeń seksualnych kobiet, do których zalicza się zaburzenia pożądania seksualnego, podniecenia seksualnego, zaburzenia orgazmu oraz zaburzenia seksualne związane z bólem. Kwestionariusze diagnostyczne jakości życia seksualnego są dobrymi narzędziami pracy użytecznymi w zakresie wczesnej diagnostyki zaburzeń seksualnych oraz oceny dynamiki ich przebiegu i profilaktyki. Ocena funkcji seksualnych i seksualności kobiet po operacyjnym leczeniu wysiłkowego nietrzymania moczu jest przedmiotem stosunkowo niewielkiej liczby badań, a ich wyniki są niejednokrotnie sprzeczne i niejednoznaczne.