Wstęp. Zaburzenia erekcji stanowią jedno z późnych powikłań cukrzycy i mogą być powodowane przez czynniki naczyniowe, neurogenne, hormonalne, dysfunkcję śródbłonka. Zdarza się również, że przyjmowanie niektórych leków negatywnie oddziałuje na funkcję seksualną. Celem tego retrospektywnego, epidemiologicznego badania ankietowego była ocena wpływu niektórych leków (β-adrenolityki, diuretyki, inhibitory konwertazy angiotensyny (ACEI), leki blokujące receptory H2, psychotropowe, uspokajające, hipoglikemizujące) na występowanie zaburzeń erekcji.
Materiał i metody. Do badania ankietowego włączono 6670 mężczyzn chorych na cukrzycę (39 nie wyraziło zgody na udział w badaniu) w wieku 18-91 lat, średnio 55,14 ± 12,11 roku (średnia ± SD), chorych na cukrzycę typu 1 - 1072 w średnim wieku 40,71 ± 12,38 roku, chorych na cukrzycę typu 2 - 5538 w średnim wieku 57,94 ± 9,88 roku.
Wyniki. Zaburzenia erekcji wystąpiły w badanej grupie u 4637 mężczyzn (69,52%), u chorych na cukrzycę typu 1 u 591 (55,13%), a u chorych na cukrzycę typu 2 u 4009 (72,39%). Pacjenci w całej badanej grupie z zaburzeniami erekcji przyjmowali znacznie częściej β-adrenolityki (3,02%; p < 0,01), diuretyki (3,37%; p < 0,01), ACEI (8,42%; p < 0,05) niż chorzy na cukrzycę i bez zaburzeń erekcji, natomiast leki należące do grupy blokujących receptor H2, psychotropowe, uspokajające i hipoglikemizujące nie wykazywały takiego związku.
Wnioski. Chorzy na cukrzycę typu 1 i z zaburzeniami erekcji znacznie częściej przyjmowali diuretyki (2,64%; p < 0,01) i ACEI (7,04%; p < 0,01), natomiast z cukrzycą typu 2 tylko diuretyki (3,50%; p < 0,05), niż osoby bez zaburzeń erekcji.
Seksuologia Polska 2010; 8 (1): 20-25