W chorobach ośrodkowego układu nerwowego występują wszystkie rodzaje zaburzeń seksualnych. Neurogenne zaburzenia erekcji dzielą się na zaburzenia pochodzenia mózgowego i rdzeniowego. Do głównych przyczyn zaburzeń erekcji pochodzenia mózgowego zalicza się: guzy mózgu, urazy czaszkowo-mózgowe, udary mózgu, przewlekłe choroby zwyrodnieniowe i otępienne, padaczkę oraz infekcje ośrodkowego układu nerwowego. W neurogennym mechanizmie erekcji ważnymi elementami są: płat skroniowy, układ limbiczny i podwzgórze. Są to obszary odpowiedzialne za zachowania seksualne. Za centralny ośrodek erekcji uważa się przyśrodkową okolicę przedwzrokową i jądro przykomorowe podwzgórza. Dalej impulsy są przesyłane poprzez rdzeń przedłużony, rdzeń kręgowy do ośrodka erekcji w rdzeniu kręgowym. Stąd przez splot podbrzuszny dolny włóknami przywspółczulnymi nerwów miednicznych dostają się do nerwów wzwodowych i do ciał jamistych prącia oraz do ciała gąbczastego. Istnieje wiele metod leczenia zaburzeń erekcji, spowodowanych chorobami ośrodkowego układu nerwowego. Najważniejsze z nich to: farmakoterapia nieinwazyjna i inwazyjna, aparaty próżniowe, metody chirurgiczne, metody psychoterapeutyczne oraz fizykoterapia.