86. Technika łączenia obrazów w planowaniu leczenia pacjentów chorych na nowotwór pęcherza
Abstract
Cel
: Planując leczenie z wykorzystaniem obrazów CT nie jest możliwe wykorzystanie badań, w których pacjentowi podano kontrast. Jakość diagnostyczna obrazów z kontrastem w wielu przypadkach jest znacznie wyższa. Moduł, Match” zaimplementowany w systemie TMS Helax umożliwia równoczesne wykorzystanie dwóch badań, jednego bez kontrastu, drugiego z kontrastem. W pracy zaprezentowano możliwości planowania leczenia z wykorzystaniem modułu do łączenia obrazów zaimplementowanej w systemie TMS Helax.
Materiał i metody
: Tomografia komputerowa do planowania leczenia wykonywana jest na płaskim stole w ułożeniu chorego na plecach. Stabilizacja pozycji pacjenta jest uzyskiwana poprzez umieszczenie półokrągłego wałka położonego pod zgiętymi kolanami. Przed wykonaniem badania pacjent ma założony cewnik do pęcherza moczowego. Następnie tatuowany jest geometryczny punkt referencyjny, do którego przyklejany jest cynowy znacznik. Po wykonywaniu dwóch topogramów bocznego i AP otrzymujemy przekroje poprzeczne w obszarze miednicy mniejszej. Warstwy wykonywane są co 1 cm. Położenie przekrojów ustalane jest w taki sposób, aby w jednym z przekrojów znajdował sią geometryczny punkt referencyjny. Po wykonaniu tego badania nie zmieniając położenia pacjenta na stole podawany jest środek kontrastujący do pęcherza razem z powietrzem. Następnie wykonywane są przekroje identyczne do opisywanych powyżej. Następnie obrazy są przesyłane do systemu TMS poprzez lokalną. sieć komputerową i wczytywane Badanie bez kontrastu zaznaczane jest jako badanie bazowe, na podstawie którego tworzona jest matryca gęstości. Badanie z kontrastem wprowadzane jest do systemu jako badanie referencyjne. Wspólny układ współrzędnych dla obydwu badań jest definiowany poprzez wprowadzenie trzech par punktów na dwóch przekrojach z kontrastem i bez. Punkty muszą znajdować się w dwóch różnych warstwach poprzecznych. Obrys pęcherza moczowego wprowadzany jest przez radioterapeutę na obrazach z kontrastem i następnie automatycznie przenoszony na odpowiednie przekroje bez kontrastu. Dalszy proces planowania leczenia nie odbiega od przyjętych standardów.
Podsumowanie
: Dotychczas planowano leczenie z wykorzystaniem nakładania obrazów z kontrastem i bez dla 22 pacjentów. Zaznaczenie pęcherza moczowego na obrazach z kontrastem bardzo ułatwia pracę i umożliwia dużo precyzyjniejszą iokalizację napromienianego narządu. Moduł do łaczenia obrazów jest zaimplementowany we wszystkich systemach TMS zainstalowanych w polskich osrodkach i może być wykorzystywany w celu poprawy jakości leczenia.