77. Ocena wczesnej toksyczności skojarzonej radio-chemioterapii miejscowo zaawansowanego raka szyjki macicy
Abstract
Cel
W związku z wprowadzeniem w ostatnim roku w Swiętokrzyskim Centrum Onkologii skojarzonej radio-chemioterapii w leczeniu miejscowo zaawansowanego raka szyjki macicy, postanowiono ocenić wczesną, toksyczność tej metody leczenia.
Materiał i metody
W okresie od 01.05.2000 do 15.11.2000 zakwalifikowano do leczenia skojarzonego w Dziale Radioterapii ŚCO 21 chorych na raka szyjki macicy w II i III stopniu zaawansowania (wg klasyfikacji FIGO). W I etapie leczenia stosowano teleradioterapie skojarzoną z chemioterapią (DDP 40 mg/m2 w dniach 1, 8, 15, 22, 29, 36). W napromienianiu wiązką zewnętrzną zastosowano czteropolową technikę box. Pacjentki otrzymały dawkę. całkowitą, 50.4 Gy we frakcjach po 1.8 Gy, pięćrazy w tygodniu fotonami X 15 MeV. W II etapie chore były leczone dojamową brachyterapią LDR/MDR (Cs-137). Dawkę obliczano w punkcie A podając od 25,31 Gy do 45,08 Gy w 2–3 frakcjach, w odstępach od jednego do dwóch tygodni uzależniając jej wysokość od dawki sumarycznej (teleradioterapia+ brachyterapia) i dawki na narządy krytyczne (pęcherz moczowy i odbytnicę). U wszystkich pacjentek oceniono wczesny odczyn popromienny ze strony skóry, dolnego odcinka przewodu pokarmowego i układu moczowego wg skali EORTC/RTOG. Wczesne powikłania po chemioterapii: leukopenia, trombocytopenia, nudności i wymioty oraz nefrotoksyczność oceniono wg skali WHO.
Wyniki
U żadnej pacjentki nie przerwano teleradioterapii z powodu ostrego odczynu popromiennego i wczesnych powikłań po chemioterapii. 10 pacjentek (48%) otrzymało 6 kursów chemioterapii, 4 pacjentki (19%) 5 kursów, 2 pacjentki (9%) – 4 kursy, 2 pacjentki (9%) – 3 kursy, 1 pacjentka(5%) 2 kursy, i 2 pacjentki (9%) – 1 kurs chemioterapii. Najczęstszą przyczyną odstą-pienia od podania kolejnego cyklu chemioterapii była: leukopenia – 2 i 3 stopień wg WHO u 9 (42%) pac- jentek i trombocytopenia- 3 stopień u 2 (9%) pacjentek. U jednej pacjentki (5%) wystąpiła ostra niewydolność nerek po podaniu 1 kursu chemioterapii i z tego powodu odstąpiono od jej kontynuacji. Dwie pacjentki odmówiły zgody na kolejne cykle chemioterapii w trakcie leczenia. U jednej pacjentki przerwano chemioterapię z powodu anemii w 3 stopniu. Nudności i wymioty obserwowano sporadycznie i nie były one większe niż w stopniu pierwszym. Ostry odczyn popromienny ze strony dolnego odcinka przewodu pokarmowego w stopniu 1 i 2 wystąpił u 11 (51 %) pacjentek, natomiast ze strony pęcherza moczowego o takim nasileniu u 9 (42 %) pacjentek. U 90 % leczonych nie obserwowano odczynu popromiennego ze strony skóry. Nie obserwowano ostrych odczynów popromiennych w stopniu wyższym niż 2.
Podsumowanie
Skojarzona radio-chemioterapia miejscowo zaawansowanego raka szyjki macicy była dobrze tolerowana przez pacjentki. Powikłania hematologiczne były najczęstszą przyczyną przerw w leczeniu cytostatykiem. Chore dobrze tolerowały radioterapię, u wszystkich leczenie napromienianiem przeprowadzono bez konieczności wprowadzania przerw. Konieczne jest prowadzenie dalszej obserwacji chorych w celu oceny późnej toksyczności i wyników odległych leczenia.