Leki biologiczne zrewolucjonizowały terapię chorób zapalnych i onkologicznych w ciągu ostatnich 15 lat. Duża skuteczność tych leków wiąże się także z dużymi kosztami dla systemu ochrony zdrowia. Z tego powodu dostęp do wielu terapii nie jest powszechny i zależy od sytuacji budżetowej państwa, jak również od prowadzonej przez niego polityki lekowej. Dostępność leczenia biologicznego w zapalnych chorobach reumatycznych w Polsce jest nadal bardzo mocno ograniczona na skutek zawężających kryteriów włączenia w programach lekowych oraz puli środków publicznych przeznaczanych przez płatnika na ich realizacje. Różne szacunki i badania pacjentów z reumatoidalnym zapaleniem stawów z ostatnich lat wskazują, że leki biologiczne stosowało 1,3–2,94%, w tym część w ramach badań klinicznych. Konkurencja leków biopodobnych powinna prowadzić do zwiększenia dostępności leczenia biologicznego dla większej liczby chorych z powodu sukcesywnego obniżania kosztów terapii. Potencjał wejścia na Polski rynek biologicznych leków biopodobnych w obszarze reumatologii nie został dotychczas w pełni wykorzystany, a przyczyn tego faktu może być wiele. Najistotniejsze, to brak aktywnej polityki lekowej państwa wobec leków biopodobnych, w tym brak szerokiego porozumienia dotyczącego wykorzystania oszczędności uzyskiwanych dzięki ich wprowadzeniu, niewystarczające działania edukacyjno-informacyjne skierowane do pacjentów i lekarzy, dotyczące skuteczności i bezpieczeństwa leków biopodobnych i referencyjnych, ale także istotnych korzyści dla systemu ochrony zdrowia i pacjentów, wynikających z dostępności leków biopodobnych. Ważne znaczenie ma również brak spójnej polityki zamiennictwa leków biopodobnych w państwach członkowskich Unii Europejskiej oraz niespójna polityka informacyjna producentów leków referencyjnych i biopodobnych.

Forum Reumatol. 2018, tom 4, nr 2: 118–125