Autoprzeciwciała w codzienne praktyce klinicznej

Abstract

Dziś autoprzeciwciała wykorzystywane są bardzo powszechnie w codziennej praktyce reumatologicznej. Są pomocne dla postawienia rozpoznania, szczególnie we wczesnej fazie choroby, przy skąpej manifestacji klinicznej, bądź kiedy chory prezentuje nietypowy obraz kliniczny. Niekiedy stosuje się je także do monitorowania aktywności procesu chorobowego i oceny prognozy. Należy jednak pamiętać, że ze względu na ograniczenia metodyczne i brak standaryzacji badań ewaluacyjnych, autoprzeciwciała winny być traktowane tylko jako narzędzie pomocnicze w procesie diagnostyki chorób reumatycznych, a nie złoty standard diagnostyczny. W pracy dyskutowane są zagadnienia związane z zaburzeniami immunologicznymi leżącymi u podstaw patogenezy chorób autoimmunizacyjnych, szczególnymi cechami diagnostyki serologicznej, znaczeniem klinicznym wybranych autoprzeciwciał z uwzględnieniem odrębności diagnostycznych wieku dziecięcego, postępem w standaryzacji metod i wyzwaniami na przyszłość, których realizacja przyczyni się do optymalizacji diagnostyki autoprzeciwciał w praktyce klinicznej.

Forum Reumatol. 2016, tom 2, nr 1, 39–50

Słowa kluczowe: autoprzeciwciała; autoimmunizacja; diagnostyka serologiczna; układowe choroby tkanki łącznej