Behawioralne systemy aktywacji i hamowania (BIS/BAS) oraz trauma dziecięca jako predyktory nasilenia zaburzeń odżywiania

Streszczenie

Wstęp: Traumatyczne doświadczenia z dzieciństwa mogą nieść za sobą potencjalnie negatywne, długoterminowe konsekwencje w życiu dorosłym zarówno dla zdrowa fizycznego, jak i psychicznego. Badania wskazują na znaczenie traumy psychicznej w patogenezie późniejszych zaburzeń odżywiania. Za istotny czynnik powstania zaburzeń jedzenia uznaje się również cechy osobowościowe i temperamentalne. Zgodnie z teorią temperamentu Graya, wrażliwość na nagrodę związana jest z aktywnością Behawioralnego Systemu Aktywacji, natomiast wrażliwość na karę odnosi się do Behawioralnego Systemu Hamowania.

Materiał i metody: Grupa badana składała się z 507 osób z populacji ogólnej, w tym 290 kobiet oraz 217 mężczyzn. Badanie zostało przeprowadzone w formie online za pomocą kwestionariusza ankiety obejmującego autorski kwestionariusz opisowy oraz trzy standaryzowane kwestionariusze: Test Postaw Wobec Jedzenia (EAT-26, Eating Attitudes Test), Kwestionariusz Traumy Wczesnodziecięcej (CTQ, Childhood Trauma Questionnaire) oraz Kwestionariusz IPIP BIS/BAS (International Personality Iteam Pool BIS/BAS).

Wyniki: Badanie wykazało dodatnie korelacje między zaburzeniami odżywiania a nadużyciem emocjonalnym i fizycznym oraz zaniedbaniem emocjonalnym. Wyniki sugerują, że nasilenie cech zaburzeń odżywiania koreluje pozytywnie z temperamentalną cechą lęku. Uzyskane dane wykazały istnienie ujemnej korelacji w obszarze zaburzeń odżywiania i idealizacji dzieciństwa. Przeprowadzone badanie wskazuje również na istnienie dodatniej korelacji pomiędzy poszukiwaniem doznań a wieloma obszarami traumy. Pomiędzy grupą osób wykazujących cechy zaburzeń odżywiania, a grupą osób bez tych cech, nie wykazano różnic w obszarze poszczególnych obszarów traumy oraz zbadanych wymiarów temperamentu.

Wnioski: Leczenie zaburzeń odżywiania powinno uwzględniać pracę nad traumatycznymi doświadczeniami z przeszłości. Większa predyspozycja do odczuwania lęku przez osoby z cechami zaburzeń odżywiania wskazuje na znaczenie technik służących redukcji lęku w procesie leczenia. Dodatkowo predyspozycje temperamentalne chorego powinny stanowić istotne implikacje dla terapii w tej grupie pacjentów.