Tom 18, Nr 1 (2021)
Artykuł przeglądowy
Opublikowany online: 2020-11-16
Wyświetlenia strony
5136
Wyświetlenia/pobrania artykułu
814
Zespół psychoorganiczny — historia a współczesność
Psychiatria 2021;18(1):42-46.
Streszczenie
Termin „zespół psychoorganiczny” dawniej był dość szeroko używany w praktyce. Oznaczał, że pewne objawy
psychopatologiczne mają tło „organiczne” — wynikają z uszkodzenia mózgu. Termin „zespół psychoorganiczny”
zarzucono z powodu braku jego charakterystycznych objawów (kryteriów diagnostycznych) oraz braku możliwości
udowodnienia rodzaju zmian strukturalnych mózgu za pomocą dostępnych technik badawczych oraz ich
powiązania z obrazem klinicznym. Ma to szczególne znaczenie w orzecznictwie sądowo-psychiatrycznym. Dlatego
obecnie nie stosuje się takiego rozpoznania, które bywa zastępowane przez „inne zaburzenia psychiczne
spowodowane uszkodzeniem lub dysfunkcją mózgu, albo chorobą somatyczną (F06)”.
Słowa kluczowe: organiczne zmiany mózgusymptomatologiakryteria diagnostyczne
Referencje
- Klasyfikacja zaburzeń psychicznych i zaburzeń zachowania w ICD-10). Uniw Wyd Med „Vesalius”, Instytut Psychiatrii i Neurologii, Kraków-Warszawa 1998.
- Bilikiewicz A, Parnowski T, Liberski PP, Bratosiewicz J. Choroby układu nerwowego przebiegające z otępieniem. In: Bilikiewicz A, Pużyński S, Rybakowski J, Wciórka J. ed. Psychiatria, t.2. Wyd Med.Urban i Partner, Wrocław 2002: 43–99.
- Bilikiewicz A. Organiczny zespół amnestyczny (Korsakowa). In: Bilikiewicz A, Pużyński S, Rybakowski J, Wciórka J. ed. Psychiatria. Wyd. Med.Urban & Partner, Wrocław 2002: 100–105.
- Korzeniowski L, Pużyński S. Encyklopedyczny słownik psychiatrii. PZWL, Warszawa 1986: 645–646.
- Jarema M, Kozłowska U. Porównanie klinicznej i psychologicznej oceny objawów organicznego uszkodzenia mózgu. Psychiat Pol. 1974; 8: 495–499.
- Jarema M, Kramarz E, Warnecka-Przybylska M. Próba zastosowania skali objawów organicznego uszkodzenia mózgu w diagnostyce zespołu psychoorganicznego. Psychiatr Pol. 1984; 18: 451–456.
- Jarema M. W sprawie pneumoencefalografii w orzecznictwie sądowo-psychiatrycznym. Psychiat Pol. 1977; 11: 191–196.
- Jarema M. Zespoły psychoorganiczne u pacjentów z symetrycznymi zanikami mózgu w tomografii komputerowej. Psychiat Pol. 1985; 19: 194–201.
- Jarema M. Badanie przepływu mózgowego, pozytronowa emisyjna tomografia i jądrowy rezonans magnetyczny - postępy w diagnostyce zaburzeń krążenia mózgowego o symptomatyce psychiatrycznej. Psychiat Pol. 1985; 19: 321–324.
- Fähndrich E, Gebhart E, Neumann H. Zum Problem der Diagnosensicherung der hirnorganischen Psychosyndrome. Arch Psychiat Nervenkr. 1981; 229: 239–248.
- Haukvik UK, Hartberg CB, Agartz I. Schizophrenia--what does structural MRI show? Tidsskr Nor Laegeforen. 2013; 133(8): 850–853.
- Harvey PD, Rosenthal JB. Treatment resistant schizophrenia: Course of brain structure and function. Prog Neuropsychopharmacol Biol Psychiatry. 2016; 70: 111–116.
- Haren NEV, Cahn W, Pol HEH, et al. Confounders of excessive brain volume loss in schizophrenia. Neuroscience & Biobehavioral Reviews. 2013; 37(10): 2418–2423.
- Cropley VL, Klauser P, Lenroot RK, et al. Accelerated Gray and White Matter Deterioration With Age in Schizophrenia. Am J Psychiatry. 2017; 174(3): 286–295.
- Minkova L, Habich A, Peter J, et al. Gray matter asymmetries in aging and neurodegeneration: A review and meta-analysis. Hum Brain Mapp. 2017; 38(12): 5890–5904.
- Schmidt R, Grazer A, Enzinger C, et al. MRI-detected white matter lesions: do they really matter? J Neural Transm (Vienna). 2011; 118(5): 673–681.
- Piguet O, Double KL, Kril JJ, et al. White matter loss in healthy ageing: a postmortem analysis. Neurobiol Aging. 2009; 30(8): 1288–1295.
- Jarema M. Badanie EEG w ocenie objawów organicznego uszkodzenia mózgu. Psychiatr Pol. 1977; 11: 439–444.
- Thiele K, Quinting JM, Stenneken P. New ways to analyze word generation performance in brain injury: A systematic review and meta-analysis of additional performance measures. J Clin Exp Neuropsychol. 2016; 38(7): 764–781.
