Wstęp: W występowaniu negatywnych i pozytywnych konsekwencji doświadczonych zdarzeń traumatycznych istotną rolę przypisuje się podstawowym (kluczowym) przekonaniom. Celem podjętych badań było ustalenie jaką rolę pełnią zakłócenia w podstawowych przekonaniach w występowaniu objawów stresu pourazowego (Posttraumatic stress disorder – PTSD) i potraumatycznego wzrostu wśród osób zmagających się z chorobami somatycznymi. Materiał i metody: Analizie poddano wyniki 124 osób w wieku 20-79 lat (M = 46,9; SD = 17,2), z czego większość (58,1%) stanowiły kobiety. Pierwszą grupę badanych stanowili rodzice zmagający się z chorobą dziecka (n = 64; 51,6% ogółu badanych), drugą – osoby zmagające się z chorobą własną (n = 60; 48,4%). W badaniach wykorzystano Listę Zaburzeń po Stresie Traumatycznym, Inwentarz Potraumatycznego Rozwoju oraz Inwentarz Podstawowych Przekonań. Wyniki: Obydwie badane grupy nie różniły się w sposób istotny w zakresie nasilenia objawów PTSD oraz stopnia zakłóceń w podstawowych przekonaniach. Natomiast osoby zmagające się chorobą własną charakteryzowały się wyższym nasileniem potraumatycznego wzrostu. Zakłócenia w podstawowych przekonaniach były dodatnio powiązane z potraumatycznym wzrostem w obydwu grupach badanych oraz z PTSD, ale głównie w grupie rodziców chorych dzieci. Predyktorem negatywnych, ale także pozytywnych zmian potraumatycznych, wśród osób zmagających się z chorobą dziecka okazały się przede wszystkim przekonania dotyczące znaczenia swojego życia, duchowości i wartości jako osoby. Natomiast w przypadku osób zmagających się z chorobą własną taką rolę pełniły zakłócenia w przekonaniach dotyczących relacji z innymi, własnych możliwości i przyszłości. Wnioski: Związek między zakłóceniami w podstawowych przekonaniach a PTSD zależy od tego, kogo dotyczy choroba. Modyfikowanie podstawowych przekonań może mieć istotne znaczenie w procesie adaptacji do traumy.